HER ZAMAN YANINDAYIM

16.BÖLÜM: VİCDANIN AFFETSİN

Bu şarkıyla birlikte kendinizi karanlığın sessizliğine bırakın..

Deniz Tekin- Sezenler Olmuş

16.Bölüm: Vicdanın Affetsin
*Sevdiğin Kişinin Sesini Son Kez Duymak Nasıl Bir His?*

"Korkuyorum abi. Canım acıyor, yardım et bana nolur abi.Burası çok karanlık. "
"Korkma bulucağım kuzum, korkma. Merak etme, neredesin , ne görüyorsan söyle bana.
"Burası karanlık abi. Sadece iki tane tipsiz adam duruyor karşımda. "
"Tamam abiciğim. Sakin ol sen. Sen seni ve onları bulunca onların o tipini büyük bir zevkle düzelteceğim."
Aras , İlay'ın nerede olduğunu çözemeye çalışırken bir erkek telefonu aldı.
"Sevdiğin bir insanın sesini son kez duymak nasıl bir his Aras Dinçer. Çok üzgünüm. Baban bunu bile duyamayacak. Geçenki depoya gel. Seni orada bekleyen bir şey var."
"Lan o*uspu ço*ukları  hayatınızı si*ktirmeyin bana. O kızı bırakın g*tünüz yiyorsa karşıma çıkın. Eğer çıkmazsanız sizi bulduğumda kafanızı birbirine sürtüp çıkan kıvılcımla dünyayı yakarım ."

Karşı taraf Aras'ın sözlerini dinlemeden telefonu kapattı.
Ömer Yağız, Aras'a bakmak için odunluğa doğru ilerlerken Aras'ın bağırıklarını duyunca koşarak yanına gitti.
"Noldu, kardeşim bir sakin ol. Neden bağırıyorsun anlat bana. "
"Anasını si*tiklerim aradı. Onları hemen bulmam lazım hemen. Onları bulup doğduklarına pişman edeceğim."
"Tamam abi. Bi sakin ol. Onlar kim? İlay'ı kaçıranlar mı? Ne dediler?
İlay'ın sesini duydun mu? Şunu sakin olup doğru düzgün anlat bi."
"Korkuyorum, Canım acıyor, yardım et abi dedi. Kızı karanlığa kapatmışlar. Sevdiğin kişinin sesini son kez duymak nasıl bir his diye sordu. Ben çıkıyorum telefonda adres verdi oraya gideceğim."
"Tamam bende geliyorum onları çıktıkları deliğe s*karken bende sana yardım edeyim kardeşim."
Ömer Yağız eve girip ceketini aldıktan sonra arabanın anahtarını aldı.
Güneş, Ömer Yağız'ı telaşlı görünce hızlıca yanına gidip;
"Noldu Ömer? Kötü bir şey mi oldu ? Nereye gidiyorsun?"
"Aras.. İlay'ı kaçıranlar aramış delirdi. Adres vermişler oraya gideceğiz."
Güneş hızlıca eden dışarı çıkıp Aras'ın yanına gitti. Aras sinirden ellerini yumruk yapmış bir şekilde bir sağa , bir sola yürüyordu.

Güneş, Aras'ın yanına gelip;
"Merak etme bulacağız İlay'ı. Sakin ol. Güzel düşün güzel şeyler olsun. Nolur Aras bak sakin ol."
"Korkuyorum Güneş. Ona bir şey olmasından çok korkuyorum. Babam arıyor ama bulamıyor. Neden ha neden? Bak sana yemin ederim kimselere belli etmemek için çabalıyorum ama olmuyor Güneş.
İçimde beni benden alan bir korku var.
Bunca yıl sırf annemin emaneti, ondan bana kalan tek varlık diye elimden gelenden daha çok korudum , kolladım ama bir şerefsiz geldi onu benden aldı. O gök mavisi gözlerini göremiyorum , sarılamıyorlar , koklayamıyorum. Tek sözü abi beni kurtar , Korkuyorum oldu. Benim kendini kurtarmamı bekliyor ama ben elim kolum bağlı duruyorum. Şimdi bu kadar şey yaşanırken ben nasıl sakin kalacağım? Allah aşkına söyle. Aynı şeyi ikinci kez yapıyorlar. Yine o depoya çağırıyorlar ve yine İlay'a dair bir şey olacak. Korkuyorum.."

"Biliyorum yaşadığın şeyler hiç kolay değil hemşerim hiç kolay değil ama İlay için dik durman gerekli. Sen istediğin için elin kolun bağlı durmuyorsun Aras. Başınıza neler geldi. Bunu sende biliyorsun. Kendini şimdi heder edemezsin. Senden onu bulmanı bekliyor bak."
Aras arkasını dönüp telaşlı bir şekilde bir sağa bir sola yürümeye başladı.

"Güneş, İlay'a bir şey olmayacak değil mi?
Onları bir bulayım var ya kıvılcım çıkartacağım kafalarından. "
Ömer Yağız araya girip;
"Gitsek mi artık? Güneş sen Hale ile burada bekle. Aras , ben ve Tolga gideceğiz."
Aras , Güneş'in konuşmasını beklemeden;
"Gelmeyeceksiniz siz. Ben tek başıma gideceğim."
"Aras saçmalama. Böyle bir durumda seni yalnız bırakacak değiliz. Hele böyle bir durumda hiç."
Tolga ceketini giyip kapıya çıktığında Ömer Yağız'a kafasını "hazırım" der gibi salladı.
Güneş hemen Aras'ın kolunu tutup;
"Bizde gelsek?"
"Hayır Güneş. Bir de size bir şey olmasın. Bekleyin burada. Haber veririm ben size. Merak etme geri geleceğim."
diyip arabaya doğru ilerledi.