sessizleştiğimi hissediyorum. içimde. iç tarafta ses yok. donuklaştım. artık çok çabuk ağlıyorum. anında göz yaşlarım pıtır pıtır dökülüyor. halbuki iyiyim. birçok şey yolunda gidiyor. elbette gitmeyen şeyler var ama bu çok doğal değil mi zaten? hayatın her anında zorluklar var ve olacak. baş edebilecek kadar güçlü insanlarız.
ama ben neden böylesine hassaslaştım? kırılgan değilim ama içli ve düşünceli birine dönüşüyorum. bu iyi mi kötü mü bilemem, karşıma çıkanlarla öğreneceğim.
yaz başında grip oldum. pansiyonda klima çarptı. bedenim de hassaslaştı. annem zayıfladığımı söyledi, bu beni mutlu etti. yarın edebiyat yazılım var. sakin ve hazırlıklıyım.
geçen hafta Cuma günü bir kedi sahiplendik. ismi Bulut. inanılmaz akıllı ve uysal bir kedi. ayrıca yakışıklı. azıcık poposu büyük, yemek yemeyi çok seviyor. kar gibi bembeyaz. bu beni epey mutlu ediyor. eve de alıştı.
gevelemeye başladım yine...
iki kitabımı kaldırdım. büyük ihtimalle birkaç haftaya ayçehre'de ortadan yok olur. bu kitap, pejmürde ve mbb'yi silmeyi düşünmüyorum. beni anlayacağınızı biliyorum. yavaş yavaş kendime inancımı kaybetmeye başladım. yazmak bir tutkuyken kalemimin böylesine kuru olması beni gerçekten üzüyor.
yaz geldi. eve kapandığım dönem. gerçi ben hep eve kapanırım ama yazın burnumun ucunu dışarı çıkarmam. çünkü gidebileceğim bir yer yok, arkadaşlarım yok -hepsi şehir merkezinde-, havalar yakıcı. ancak denize gitmek için çıkarım evden. yazı severim çünkü günlerin tamamı bana ait. siz en çok hangi mevsimi seviyorsunuz, neden?
bana birkaç Netflix dizisi önerir misiniz? konusu mühim değil, sarsın yeter.
yavaş yavaş günlüğe dönüşmeye başladı burası. beni durdurun. üzerine yazı yazılacak birkaç konu önerisi fırlatabilirsiniz bana. müteşekkir olurum.
öptüm kafanızdan. seviliyorsunuz.
-deniz.
