piyanoları çocukluğumdan beri sevmişimdir. en büyük hayallerimden biri bir müzikalde piyano çalmak hatta.
en güzel hisleri piyano dinlerken hissediyorum. yukarıdaki parçayı açarsanız beni daha iyi anlayacaksınız.
bazen bazı durumlara dur diyemiyoruz. her şey öyle hızlı ve akışkan hale geliyor ki, yırtınsak bile hiçbir şeyi durduramıyoruz.
vay be. on yedi yaşına gireceğim nisan'da ama şimdiden kendimi daha büyük hissediyorum. size de olmuyor mu bu? olgunlaştığını hissetmek, büyüdüğünün farkına varmak.
şu zamana kadar birçok hissi tattım. ve öğrendiğim en önemli şey, bazı hisler kelimelere sığmıyor.
bazen boşluğa düştüğümü hissediyorum. içinden çıkılamayacak, derin, sonsuz ve anlamsız bir boşluk. arada bir buradan uzaklaşmamın sebebi bu sanırım, belirsiz bir boşluğa düşmek.
bakın işte, anlatamıyorum. siz de böyle şeyler yaşıyorsunuz biliyorum. çok zor. ağır şeyler bunlar. ama her şey bir gün son buluyor değil mi?
son bulmasını istediğim çok şey var. yaşadığım şehirden nefret ettiğim için, buraya sığamıyorum. aitlik hissi, çok can sıkıcı bir şey. ait olamamak. kendine dair izler bulamamak. sevememek.
ergenlik denen şu kelimeyi üzerimize damgaladıklarından beri bu yaşlarda olmak hiç kolay değil.
ağlıyoruz. ergendir ağlar. sinirleniyoruz. ergen çünkü. susuyoruz. ergendir depresyona girer çıkar zaten. kırılıyoruz. ne ergensin sen de ya. bağırıyoruz. ergen ergen atarlanma. gülüyoruz. ergendir güler. nefes alıyoruz. ergendir yapar.
darlandım yine. neyse. bunlar aşılamayacak duvarlar. toplumumuz bu şekilde olduğu sürece bizim neslimiz en fazla ne kadar 'ergen' olabilir ki?
gençler, 2019 baya egzantrik geçecek gibi, değil mi?
daldan dala konan kuş gibi konu değiştiriyorum he. amaaan. öpüldünüz. bir süre yine yokum. kafam fena dağınık ve seviyorum sizi.
mutlu yıllar, biraz geç oldu ama siz anlarsınız beni.
-deniz.
