her şeyi bıraktım.
her yerden uzaklaştım. buradan bile. peki şu an neden buradayım? bilmem. içimi dökmeye geldim sanırım. birilerinin burayı okuması, kilitli sandığın açılması gibi. bu bana iyi geliyor.
ne diyordum? ha, evet. uzaklaşmak. yabanileşmek. telefonuma bile bakmadım günlerdir. sessizleşmek çok iyi geliyor. bir süre böyle olacağım.
buradan bile kaçıyorum. neden mi? çünkü yorumlar var. eleştiriler var. bildirimlerime bakmıyorum. kaçıyorum. neden kaçıyorum?
yabani bir keçi gibiyim. dağın en sakin, en yeşil yerine doğru koşan, birini görünce anında tüyen bir keçi gibi. çok geç uyanıyorum, çok geç yatıyorum. kitap okuyorum sürekli. ders de çalışmıyorum. aslında ben kendimle kalmak istiyorum sanırım. çok yordu beni bazı şeyler. evde kalmayı sevmiyorum. gitmek istiyorum. ama nereye gideceğim ki? gidemem. kaldım öylece. kutu gibi bir odaya sıkışıp kaldım.
keyifsizim, miskinim. uykulu ve yorgunum sürekli. niye böyleyim ki? sahteleşti her şey. artık kitapların içine girebilmeyi istiyorum. başka dünyalar istiyorum.
hiç hayal ettiniz mi, başka bir insan olmayı? başka bir insan olsam ne farklı olurdu, dediniz mi? ben son zamanlarda nasıl biri olmam gerektiğini düşünüyorum. hala değişebilirim. hala farklı biri olabilirim.
yakında doğum günüm var. dört duvar arasında tek başıma bir doğum günü geçireceğim. bu beni üzüyor. tek başıma olmak değil, sıkışıp kaldığım yerde reşit olmak. bu sanki tılsım gibi. sanki burada reşit olursam ölene dek burada kapana kısılırım gibi. ne korkunç bir düşünce.
uyumalıyım. ama zaten hep uyuyorum. belki kitap okumalıyım? ama zaten ikinci en çok yaptığım şey okumak. susayım ben en iyisi. al işte. üçüncü en çok yaptığım şey, susmak.
iyi geceler.
-deniz.
