The Little straight guy is so cute that I can't help but bent him. [OwnCreation]

အပိုင်း - ၂ : အရင်က မင်းတို့သိပ်ချစ်ကြတာပါ။ (Z+Uni)

 -Zawgyi

 အပိုင္း - ၂ : အရင္က မင္းတို႔သိပ္ခ်စ္ၾကတာပါ။

"အ... အ... မင္းအေဖပဲ ငါ့ကို ျဖည္းျဖည္းဆြဲပါဟ..."

ေက်ာပိုးအိတ္တရြတ္တိုက္ဆြဲကာ ကလန္ကလားအရပ္ႀကီးျဖင့္ ယက္ကန္ယက္ကန္ ပါသြားခဲ့သည့္ ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္။ ပါးစပ္မွလည္း ေအာ္ဟစ္လ်က္။ တတိယႏွစ္အေဆာင္ဘက္မွ ေက်ာင္းသားတုိ႔သည္ ေက်ာင္းေနာက္ဆံုးခ်ိန္တြင္ ဆူညံသြားသည့္ အသံေၾကာင့္ ျပန္ရန္ ျပင္ေနရာမွ တစ္ခ်က္ၾကည့္ၿပီး အသံပုိင္ရွင္သည္ မည္သူမွန္း သိသြားခ်ိန္တြင္ သူတုိ႔ အေရးစိုက္မေနေတာ့။

"နင္က သူ႔အေဖႀကီးက်ေနတာပဲ အာကာရယ္..."

"ငါ သူ႔ကို ဒီေန႔က်ဴတိုရိွတယ္ေျပာထားတာကို..."

မိန္းကေလးတစ္ေယာက္၏ ရယ္ဟဟစကားကို ေက်ာပိုးအိတ္တရြတ္တိုက္ ဆြဲထားသည့္ လက္ကိုလႊတ္ခ်ေတာ့ အဆြဲခံရသည့္ သေကာင့္သားမွာ ကံေကာင္း၍ျပဳတ္မက်သား။

"ငါေရာက္လာၿပီေလ... မင္းကလည္း..."

စပ္ျဖဲျဖဲမ်က္ႏွာမပ်က္ ေျပာသည့္သေကာင့္သားကို အာကာမိုးထက္ မ်က္ခြက္ပိတ္ရိုက္ခ်င္သည္။ ညကတည္းက က်ဴတုိရီရယ္ရိွတယ္လုိ႔ သူ ေျပာထားရဲ႕သားနဲ႔ ဒီသေကာင့္သားဟာ အခုခ်ိန္မွ လာရဲေသးသည္။

"နင္တို႔ အိမ္ခ်င္းလည္း နီးသားပဲ ဘာလို႔ နင္ သြားမေခၚလဲ အဲ့ေကာင္အေၾကာင္းလည္း နင္သိေနသားနဲ႔..."

"သြန္းမ အဲ့ေကာင္အေၾကာင္းသိလို႔ ငါသူ႔ကို သြားမေခၚတာေပါ့ သူ႔ကို သြားေခၚရင္းနဲ႔ ငါပါေက်ာင္းေနာက္က်ရင္ ဘယ္လုိလုပ္မလဲ..."

"ေအး အဲ့တစ္ေပါက္ေတာ့ရိွတယ္..."

"နည္းနည္းေတာ့နံတယ္..."

အေနာက္မွ ဝင္ေျပာသည့္ ရွင္းသန္႔ေမာင္ကို သြန္းႏွင္းဆု မ်က္ေစာင္းထိုးသလုိ အာကာမိုးထက္သည္လည္း မ်က္ေထာင့္ကပ္ၾကည့္သည္။ ရွင္းသန္႔ေမာင္က ေက်ာင္းေနာက္ဆံုးခ်ိန္ကပ္၍ ေရာက္လာသူက သူ မဟုတ္သည့္ပံုမ်ိဳးျဖင့္ စပ္ျဖဲျဖဲမ်က္ႏွာကို တည္ကာ...

"လာလာ... ငါတုိ႔ က်ဴတုိေျဖရဦးမယ္ေလ... မင္းတို႔က အျပင္မွာ ဘာလုပ္ေနတာလဲ တကယ္ပဲ က်ဴတိုရီယယ္ အမွတ္က ကယ္မွတ္ဆုိတာ နားမလည္ဘူးလား အခ်ိန္ကို ျဖဳန္းတယ္..."