━ 𝐋𝐎𝐕𝐄 𝐋𝐄𝐓𝐓𝐄𝐑 ♱ 𝐘𝐔𝐑𝐈 𝐗 𝐘𝐄𝐍𝐀

×12×

Yena biegła najszybciej jak mogła i gdy była już pod sąsiednim domem Yuri zwolniła, aby trochę odpocząć.

Po dłuższej chwili włożyła lekko karteczkę do bombonierki tak, aby była widoczna, lecz żeby nie zwiał jej wiatr. Położyła podarunek pod drzwiami po czym zapukała do nich i uciekła chowając się za krzakiem.

Nie musiała długo czekać, aby zza drzwi wychyliła się uśmiechnięta mała istotka. Wzięła bombonierkę do rąk i rozejrzała się jak zwykle z nadzieją, że ujrzy swojego tajemniczego wielbiciela. Nikogo jednak nie zobaczyła. Spojrzała się na bombonierkę i wyjęła liścik. Po przeczytaniu go uśmiechnęła się szeroko i usiadła na kamiennym stopniu, który trzeba było pokonać, aby wejść do domu.

- Chcę wiedzieć kim jesteś... Chcę wiedzieć chociażby jedną rzecz o tobie, czy jesteś dziewczyną, czy chłopakiem. Właściwie, dlaczego nie wiem kim jesteś? Czemu się ukrywasz? - westchnęła głęboko. - Dziękuję... Tak, są pyszne - zaśmiała się cicho. - Jesteś kochaną osobą. Tak bardzo chce wiedzieć kim jesteś... - powiedziała i ponownie westchnęła.

- Yuri obiad! - krzyknęła zdenerwowana matka z głębi domu.

- Ugh... No cóż, może kiedyś się ujawnisz... Miłych wakacji, nieznajomy - powiedziała po czym cicho się zaśmiała i pognała do domu.

Yena była w totalnym szoku, ale jednocześnie euforii. Tak bardzo chciała usłyszeć głos Yuri, tak bardzo chciała powiedzieć kim jest, gdy owe pytanie padło z ust dziewczynki. Wypuściła powietrze z ulgą i wróciła do domu.

- Gdzie byłaś? - spytała pani Choi pakując walizkę.

- Zanieść Yuri bombonierkę - powiedziała siadając na kanapie obok matki.

- Mówiłaś, że cię nie lubi, to po co jej to dajesz? - spytała wciąż będąc zajęta pakowaniem.

- Tak powiedziała pani Nayeon. Poza tym, ona nie wie, że to ja - Yena wzruszyła ramionami i ruszyła ku górze.

- Zaraz wyjeżdżamy, zbieraj się - powiedziała matka próbując zapiąć walizkę.

Yena kiwnęła głową i weszła do pokoju głęboko wzdychając. Rzuciła się na łóżko, wciąż rozmyślając o jej małej sympatii.