YILDIZA AŞIK AY

14. BÖLÜM " ÖPÜCÜK "

Allah'ım o nasıl sarılmaydı, elimi kalbine koyup hızlı atışına sırıttım. Tavana bakıp salak salak sırıttım.

-" Ayşegüüüül" bu bağırtıyla yerimden zıpladım hızla yataktan kalktım ödüm patladı , bu ses Zeynep'in sesine benziyordu hızlıca odanın camına çıkıp dışarıya baktım, Zeynep elini sallayıp bana bakıp sırıttı " ya bro çok uzattın gel az barışak" bu dediğine güldüm ,daha dün küsmüştüm " Bak barışırsan sana çok önemli bir şey diyeceğim" onu umursamadan pencereden çıkıyordum ki, onun aceleci sesi beni durdurdu " yiğit abi seni dükkanına çağırıyor " onun dediğiyle kararsız kaldım ya beni bu salak arkadaşım bana yalan söylüyorsa, bu bide az önce bağırarak söyledi değil mi ? " kek yap öyle git , boş boş gidilmez bak şimdi" ona yan dönüp bakıp " ne bağırıyorsun Zeynep herkes duydu " omuz silkip " duysunlar , neyse ben gider canım arkadaşım ,bir taneciğim , şeker-" hızla camı kapattım.

Zeynep'in arkasına dönüp gitmesiyle derinde bir kaç dakika durdum sonra kala kaldım. Beni istiyordu beni çağırıyordu , doğru mu söylüyordu yoksa beni mı kandırıyordu ama sanmıyorum ,ona zaten sinirliyim ,öyle kandırma cesareti olmaz.

Heyecan bastı şimdi, yiğit abi beni çağırmıştı dükkanına, elimi kalbime koyup hızlı atışına baktım... bir dakika ya iyide biz ramazandayız ne keki bu kız birşey çeviriyordu ama neyse . Ben Zeynep'i tanırım, bu kız böyle aceleci şekilde gelip cama dayandıysa var bişi.

Olsun yapayım akşam yer ne olacak yani .

🕐Zeynepten....

-"Yiğit abi lütfen bu kız hayatta benle barışmaz ama sen istersen barışırız seni kırmaz" yiğit abinin yüz ifadesi beni dahada gerdi " Zeynep kardeşim, tamam konuşacağım başım şişti yav" yiğit abinin isyanını umursamadan" yaşa be abim, eee ne zaman konuşacaksın" yiğit abi sinirle bir nefes aldı elindeki dolap kapağını yerine koyup " bugün konuşurum" düşünmeye başladım, aslında Ayşegülü buraya getirsem daha rahat olur " tamam ben göndereyim onu buraya ,seni duydumu hemen gelir zaten" yiğit abi bu sözlerle yumuşadı, onun yumusadığını görünce hızla vedalaşıp dükkandan ayrıldım.

İş başa düştü....

🕐 Ayşegül...

İçime derince çekip, kekin hoş kokusuyla gülümsedim. Anneme haber verip güzel giyinip yiğit abinin dükkanına yol aldım.

İçimdeki mutluluğu içime sığdıramıyordum. Dükkana yaklaştıkça daha hızlı atamaya başladı kalbim, her heyecanımda karnım kasılıp kasılıp durdu, karnıma acıyorum, karnım benden çok çekti. Mahalledeki insanlarla hiç karşılaşmadım buna şükrettim. Dükkanın önüne gelip sakince nefes alıp kapıyı açtım.

Dükkana girip etrafa bakındım, etrafta kimse yoktu. Kapıyı geri kapatıp, dükkanda ileriye doğru bir kaç adım attım ,dükkanın içerisinde arkada olan kapının sesiyle o tarafa döndüm ellerimde kekle şaşkınca yiğit abiye baktım keki düşürmemek için büyük çaba sarf ettim. Öyle güzel bakışı vardı ki...

Beni görmesiyle şaşkınca bana baktı sonra gözü keke döndü utangaç bir şekilde elini ensesine götürüp " hoşgeldin"utangaç hali sesine yansıyordu bende gözlerimi kaçırıp yere kaydırdım acayip utanmıştım.

-" hoşbulduk" kısık utangaç sesim ona dükkanda yankılandı,ne yapacağımı bilmez şekilde ona baktım oda öyleydi, arada ikimizin cesareti gelirdi sonra giderdi şuan iki utangaç bir yerdeydi.

Elimdeki keki fark Edip ona doğru adımlayıp " kek yaptım iftardan sonra yersin" diyip karşısında durup keki uzattım. Gözlerine baktım bana parlayan gözlerle bakmaya başladı utanıp gözlerimi kaçırdım " teşekkür ederim, ellerine sağlık " onun sesiyle gözlerimi tekrar ona yönlendirdim gülümsüyordu gamzeleri öne çıkacak kadar " afiyet olsun, şey... ne zaman istersen yaparım" o gamzeleri ben her yaptığımda göreceksem gece gündüz yaparım.