Brother Siblings || Jeon J. 3̶̶.̶ ̶S̶̶e̶̶z̶̶o̶̶n̶『✔』

22

"Seni varya?!"

"Abi dur!"

Diyerek Jungkook'un önüne geçtim.

"Demek evleneceksiniz ha! Yok sana kız falan!"

"Ne?!" Dedi arkamdan bağıran Jungkook.

Tamam yani ne olmuş bir anda "Ben kardeşinle evleneceğim!" Demişse.

Öldürecek hali yok ya-

Abim eline aldığı vazoyu benim önünde bir sağa bir sola giderek Jungkook'a isabet ettirmek istiyordu.

"Hayır!" Diyerek iki kolumu da kaldırıp arkamdan belime sarılmış Jungkook'u korumaya çalışıyordum.

Bir an duraksayarak arkama döndüm.

Jungkook'un kolundan tutup onu abimin önüne sürükledim.

"Erkek adam ol biraz."

"Erkek? Adam? Bu mu?" Diyerek güldü abim elindeki vazoyu aldığı sehpaya geri bırakırken.

Bıraktığı an yumruğunu sıkıp Jungkook'un yakasını tutması bir olmuştu.

"Seni varya şuracıkta gebertirim!"

"Abisiyim lan ben onun! Ailesiyim ben onun! Annesiyim! Babasıyım! Abisiyim!"

Ne diyordu Bu?

Ailemizden nefret eden o değil miydi?

Ne diyordu şimdi?

"Kes şunu." Diyerek dişlerinin arasından tısladı Jungkook kafası ile beni göstererek.

Başımı yere eğerek yukarı kata çıkmak için merdivenlere yöneldim.

"Sun.. ben.. Dur bekle!"

Yavaşça merdivenlerden çıkarak odama girdim.

Kapıyı kapatacağım anda abim gelip kapıyı tutmuştu.

Elini başıma getirip bir anda göğsüne gömdü.

Diğer eli ise belimdeydi.

"Minik meleğim..  Yapma böyle. O şekilde demek istemedim. Sadece biliyorsun ben de nefret ediyorum ailemizden. Ama ben senin herşeyinim. Sen benim herşeyimsin. Daha dışarı da ne olduğu belirsiz bir sürü adam var.. Borçlarımız var... Ve sen diken üstündesin. Korkuyorum. Seni şimdilik kimseye emanet edemem. Kendimden başka."

Basıma kondurduğu öpücük ile gülümseyip kollarımı beline sardım.

Haklıydı.

Borçlarımızı halletmemiz gerekiyordu.

Çoktan benim de olmuş olan borçlarımızı halletmemiz gerekiyordu.