Η καταραμένη βασίλισσα

6. Άφιξη

«Δεν υπάρχει περίπτωση!» γρύλισε ο Κρίστιαν.

«Δημιουργήθηκα για να σκοτώνω βασιλιάδες, όχι να τους υπηρετώ!» δήλωσε αποφασιστικά ο Λίλιαν κάνοντας τον Τορμέντορ να σηκώσει ένα γκρι φρύδι. Το μακρύ του νύχι χάιδεψε το σαγόνι του αγοριού ανοίγοντας μια πολύ μικρή πληγή που όμως έτσουζε βασανιστικά.

«Υπηρετούσες όμως την Λάβεντερ...» Ο Λίλιαν άρπαξε το χέρι του από τον καρπό και το πέταξε μακριά του. Έφερε την παγωμένη του παλάμη στην πληγή προσπαθώντας να ανακουφιστεί. Δεν θα του έδινε την ευχαρίστηση ότι πονούσε.

«Η Λάβεντερ...» έκανε να φωνάξει όμως ο Τορμέντορ τον διέκοψε με μια απαλή, εκνευριστικά ήρεμη φωνή.

«Η Λάβεντερ σε εξαπατούσε. Δεν ξέρω με τι είδους ψέματα γέμισε το μυαλό σου αλλά...» Ήταν η σειρά του Λίλιαν να τον διακόψει.

«Η Λάβεντερ με έσωσε!» φώναξε.

«Από τι, Λίλιαν; Από μια οικογένεια που σε λάτρευε;» του φώναξε πίσω χάνοντας την υπομονή του και με την άκρη του ματιού του είδε τον λευκομάλλη άντρα να κάνει δυο βήματα μπροστά και να παίρνει θέση επίθεσης. Τι στο καλό; Ο Τορμέντορ έκλεισε τα μάτια του προσπαθώντας να ηρεμήσει την ίδια στιγμή που το μυαλό του Λίλιαν σταματούσε να λειτουργεί.

«Οικο...γένεια;» ψέλλισε απελπισμένα. Ο Λίλιαν δεν είχε ποτέ του οικογένεια. Αυτός ο άντρας έλεγε ψέματα. Όμως... Κάτι στον τρόπο που πέταξε τις λέξεις στο πρόσωπο του σαν στιλέτα, του έλεγε ότι ήταν η αλήθεια. Μια αλήθεια ή η βαθύτερη σου επιθυμία; Ο λύκος στο κεφάλι του μουρμούρισε καχύποπτα. Καταραμένη φωνή. Ο Τορμέντορ άνοιξε τα μάτια του και η ηρεμία είχε επανέλθει στα χαρακτηριστικά του.

«Ξέρεις κάτι; Πίστευε ότι θες...» ο ειρωνικός του τόνος έκανε τον Λίλιαν να ρουθουνίσει εκνευρισμένος. «Δώσε μου όμως το αποψινό δείπνο ώστε να σου καταρρίψω κάθε ψέμα που σου έχει πει η Λάβεντερ με αλήθειες. Τι λες;» Ο λύκος του έδειχνε τα δόντια του. Δεν τον εμπιστευόταν. «Στο μεταξύ εσύ μπορείς να φας, να κάνεις ένα μπάνιο και να κοιμηθείς. Φαντάζομαι το ταξίδι θα ήταν κουραστικό μέχρι εδώ.» Έδειξε τα ρούχα του. Τα κουρελιασμένα ρούχα του και τις ανοιχτές πληγές του. Το ξεραμένο αίμα που πότιζε το ύφασμα. «Και εάν μετά το δείπνο εξακολουθείς να θες να φύγεις, θα σου πω ότι χρειάζεται να ξέρεις για το πετράδι σου και θα πας πίσω από εκεί που ήρθες.» Δεν περίμενε την απάντηση του Λίλιαν παρά έκανε νόημα στην κοπέλα. «Κέιλα, συνόδεψε τον καλεσμένο μας στου ξενώνες».