'Zaten senden teşekkür bekleyende yok.'
Mesajı gönderip geri yatağıma oturdum.Zaten niye ona yardım ettim ki ? Kaba, Bencil, Kötü biri işte. Hem o bize öyle zor bir durumda bırakıp gitmişti. Ama zaten niyetim ona yardım etmek değil kendimi kurtarmaktı. Biraz da bu yönden düşünmeliydim.
Telefonumu elime alıp yazmış mı diye baktım Ne ? Nasıl ? Bana görüldü mü attı ?
'Numaramı nerden buldun?'
Telefonumu yanımdaki küçük komidinin üzerine koyup uzandım. Ama uykum yoktu. Bartu aklıma takılmıştı. Ben ona numaramı vermedim peki nereden buldu?
Telefonuma her dakika başı bakıyordum fakat görüldü bile atmamıştı. Saate baktım.
1:28
Gözlerim telefona bakmaktan ağrımıştı. Alarmı ayarladım. Uykum da gelmeye başlıyordu. Yavaş yavaş kapanan gözlerim ile derin bir uykuya daldım.
*****
Sabah çalan alarmın sesi ile oflayarak kalktım. Her zamanki rutin işlerimi yapıp evden çıktım. Özgeyi görüp yanına koştum. Yüzü asıktı. Tam ne olduğunu soracaktım ki bana ters ters bakıp yürümeye başladı. O kadar hızlı yürüyordu ki yetişemiyordum.
"Özge biraz yavaş yürür müsün? Sıkıntı ne?"
Sanki beni duymamış gibi bu sefer koşmaya başladı. Ana Yola geldiğimizde Özge arabaları görmemezlikten geliyordu. Kaldırımın kenarında Özgeye bakıp bağırmaya başladım.
"Özge dur... Özgeee"
Beni duymuyordu onu böyle öfkelendiren neydi anlamıyordum. Ben böyle düşünürken sert bir araba sesi geldi. Yavaşça kafamı döndürdüm. Özgeye araba çarpmış olamazdı değil mi ? Yok o Özge değildi. O olamazdı.
"Özgeeeeee"
O kadar kötü bağırdım ki ses tellerim açılmıştı hızla Özgenin yanına koştum. Yerde kanlar içinde yatıyodu. Nasıl ? Nasıl olurdu? Az önce koşuyordu o şimdi neden haraketsiz neden kanlar içinde hayır olamazdı ben rüya görüyordum.
"Özge özgeeeee uyan Özge yalvarırım uyan"
Etrafımızda toplananlara baktım. Fotoğraf mı çekiyorlardı. Yok artık benim arkadaşım burda canı ile cebelleşirken onlar fotoğraf mı çekiyorlardı?
"Siz ne yaptığınızın farkında mısınız? Arkadaşım burda ölüm ile pençeleşiyor siz fotoğraf mı çekiyorsunuz?"
Hemen telefonumu çıkarıp ambulansı aradım. Adresi zar zor söyleyip telefonu kapattım. Etrafımızdakilerden hayır gelmeyecekti.
Bir süre sonra gelen siren sesleri ile ambulansın geldiğini fark ettim ve ayağa kalktım. Sağlık ekipleri koşarak gelip Özgenin nabzına baktılar ardından sedyeye koydular. Ben onları ağlayarak izliyordum. Ya Özgeye bişey olursa ? Napardım ben ?
******
Hastaneye vardığımızda hemen Melek teyzeyi aramıştım. Özgeyi yoğun bakıma almışlardı. Küçük camdan Özgeyi izlerken bir yandan da dua ediyordum. Birden koşarak yanıma gelen beden ile sağ tarafıma döndüm.
"Melek teyzeee"
Melek teyzeyi görmek bana kendimi iyi hissettirmişti. Sıkıca ona sarılıp kafamı kaldırdım. Melek teyze cama yaklaşıp Özgeye baktı.
"Canım kızım Özge'm noldu sana yavrum noldu?"
Hıçkırarak ağlayan Melek teyze ile benimde ağlamam hızlandı. Şuan bu durumda olduğumuza inanamıyordum. Özge sabah neden o kadar sinirliydi? Ne olmuştu? Bunu öğrenmem lazımdı her neyse arkadaşıma araba çarpmasına o neden olmuştu.
