NEFESİM

NEFESİM- 8. bölüm

(Dilay mete ve kağanı cafeye davet edip yemek ismarladığında:))

Birinin dürtmesiyle uyandığımda her yer kapkaranlıktı. Bir an afalladım sonra göz bandım aklıma geldiğinde ne kadar salak olduğumu düşünerek göz bandımı çıkardım ve zorla gözlerimi araladım.

Kağanı karşımda görünce şaşırmıştım gözlerimi kocaman açıp "Ne işin var burada?" Diye sordum. Yanima oturup "Üzgünüm. Benim aptallığım düşünemedim." Dediginde dudaklarini da büzmüştü. Bir şey söylemeden ona bakarken konuşmaya devam etti " affet prenses. Öküzün tekiyim işte akıl edemedim. Hem bak arkamda en sevdigin sylerden vaar." Derken sırıtmaya başladı. Arkasina sakladığı ellerini önüne getirdiginde bir kutuyla karşılaştım kaslarimi kaldirarak kağana baktigimda kutunun ağzıni açtı.

OMG!!!!

En sevdigim çikolotalardann. Allahım buna nasıl hayir deniiir. Birden kocaman gülümsemeye başladım. O da gülümsedi.

"Affedildim mi?"

"Çok kötüsün yaa" derken elimi omzuna vurup güldüm.

"Saol prenses senin icin. Yanliz bunlari yemen için güzel bi kahvalti gerek hadi kalk bugun kahvaltilar benden."

"Valla hiç hayır demem 10 dakkaya hazirim."

Yanağımdan makas aldı ve kapiyi açıp dışarı cıktiktan sonra ardindan kapadı. Bende cikolatalarima bakarak kocaman gulumsedim.

Saçlarımı yıkadiktan sonra fön çektim. Hafif makyaj yaptim. Kıyafetlerimi giydikten sonra çantama telefon cüzdan ve kulaklık gibi gerekli şeyleri koyduktan sonra aşagi indim.

Teyzemi kocaman öpüp çıktigimizi belirttim. Ve kağanla aşaği sokaktaki cafeye gittik.

Güzel bir kahvaltı yaptik. Gercekten karnim doymustu arkama yaslanip Kağanı izledim. Ona mete konusundan bahsetmem gerekiyordu. Simdi sırası olabilir diye düşündüm. Ama ters cevap verir mi kestiremiyodum. Ben Kağana dalmis düşünürken bana baktı. "Hayirdir yine ne geciyo aklindan." Dedi gulerek ben hala ciddiyetimi koruyodum.

Acaba metenin beni öptüğünü Kagana soylemeli miydim? Ya çok tepki gosterirse diye korkuyordum acikcasi. Off. Napmam gerek bilmiyorum. En iyisi ilk once mete konusunu açmaliyim gerisi gelir zaten diye düşünürken dudaklarimi araladim " Mete varya.." dedigimde sözümü keserek "Sana bir sey mi yapti?" Dedi ayni zamanda gozlerini büyüterek. Off Kğan isimi daha cok zorlastırıyodu. "Hayir" dedigimde rahatlayarak yemegine dondu "yani aslinda evet" diye devam ettim. Tamam. Saçmaliyordum.

Gözlerini bana çevirdiginde kaslarini çatmıştı "Dilay sunu insan gibi anlatir misin?" Yutkundum ve anlatmaya basladim. " Dün. Okula girdim siramda senin yaptigin igrenc saka yuzunden aglıyordum. O geldi. Her zamanki ukalalığıyla. Onunla uğrasamicagim icin siniftan çıktım. Pesimden geldi. Bir cafeye gittik. Bana bir kac seyler anlatti. Melisle ilgili." Dedigimde Kağan yuzünü buruşturdu. "Oyle bakma. Aslinda biraz hak verdim. Sonucta melis gercekten seni sevseydi sana bunu yapmazdi. Meteyle birlikte olmazdi. Mete ona bunu zorla yaptirmadi. Melis istedigi icin oldu." Dedim Metenin bana anlattigi gibi. Kağanla biraz daha konustugumda beni anladigini dusundum.

"Bence Mete o kadar da kotu biri değil. Aranizdaki meseleyi çözüp eskisi gibi olabilirsiniz kağan. Denesen olmaz mi?" Dedigimde umutla onun yuzune bakiyodum yanagimdan bir makas alip "Bakilir prenses." Dedi gulmeye basladigimda o da guluyordu. Buna sevinmistim.

Hesabi odedikten sonra cafeden çıktık. Sağa döndüğümde üç kisilik bir serseri grubuyla karsilastim. Daha ne oldugunu idrak edemeden. Kagana saldirdilar. Istemsizce agzimdan bir çığlık çıktı.