De Uitdaging

07.

Hoofdstuk 7.

'Is het wel veilig om bij jou in de auto te stappen,' grapte Emma toen ze op maandag bij Frenkie en Mikky op de achterbank kroop. 

Het stel had aangeboden om Emma op te halen toen ze van Matthijs begrepen dat ze vandaag mee zou gaan. Dit keer had Emma wel haar camera mee en op het moment was ze dan ook aan het vloggen. 

'Zeg maar hoi tegen mijn kijkers,' zei ze terwijl ze de camera op Mikky richtte die zich had omgedraaid in haar stoel. 

Mikky zwaaide naar de lens en pakte toen de camera van haar over zodat ze hem op haar vriend kon richten. Frenkie was ondertussen de straat uit gereden en keek even opzij zodat hij Emma's volgers een brede lach kon laten zien. 

'Zet maar uit hoor,' zei Emma toen. 'Ik hoop dat jullie het niet erg vinden dat ik mijn camera mee heb, ik beloof dat ik niet te veel zal filmen niks zal uploaden zonder jullie toestemming.' 

'Relax, Em,' lachte Frenkie. 

'Ja, zolang jij degene bent die filmt vinden wij het heus niet erg,' vervolgde Mikky. 

Met een goed gevoel leunde Emma achterover op de achterbank. Ze was enorm blij dat ze het zo goed met iedereen van Ajax kon vinden, en het zag er naar uit dat ze er zeker een goede vriendschap aan zou overhouden.

***

'Zijn Matthijs en AnneKee er al?' vroeg Emma toen ze over de parkeerplaats richting het strand liepen.

'Ze zitten in het strandtentje op ons te wachten,' zei Frenkie terwijl hij op zijn telefoon keek, waarschijnlijk naar een berichtje van Matthijs.

Met zijn drieën liepen ze niet veel later een schattig restaurantje in en Emma stampte even met haar voeten om het meeste zand van haar schoenen te schudden. Ze hoopte dat ze hier nog even wat gingen drinken, ze was enorm toe aan een kop koffie.

'Emma!' hoorde ze ineens achter zich in de nu bekende stem van Matthijs.

Ze riep naar Frenkie en Mikky en draaide zich om. Bijna botste ze tegen de blonde voetballer aan, die blijkbaar niet had verwacht dat ze ineens stil zou staan.

'Hé hé, ik riep Frenkie net al maar volgens mij word hij een beetje doof,' grijnsde Matthijs terwijl hij haar armen vast greep zodat ze niet om zou vallen.

'Kom, we zitten daar in het hoekje. Ik heb al wat drinken voor jullie besteld,' zei hij en in een rijtje liepen ze achter Matthijs aan.

Bij het tafeltje aangekomen zag Emma een knap blond meisje zitten met een enorm glas muntthee voor zich. Ze stond op toen ze Emma zag en stelde zich vriendelijk voor als AnneKee.

'Kom, ik heb een cappuccino voor je,' zei Matthijs en hij trok aan Emma's arm zodat ze naast hem op de bank ging zitten.

Frenkie en Mikky namen plaats tegenover AnneKee en Matthijs en pas toen zag Emma dat er nog een zesde drankje op tafel stond, precies voor de lege stoel tegenover haar.

'Missen we nog iemand?' vroeg ze verbaasd. 

Het viel stil aan de tafel en toen Emma de ondeugende blik in Matthijs zijn ogen zag, en de stiekeme lach op Frenkie's gezicht, kreeg ze al een vermoeden. Mikky ontweek haar blik en alleen AnneKee leek geen idee te hebben wat er aan de hand was.

'Ja, Donny zal zo wel terug komen,' zei het blonde meisje vrolijk.

Natuurlijk was het Donny. Emma wist niet zo goed hoe ze zich nu moest voelen, er gingen verschillende emoties door haar lichaam heen en uiteindelijk bleef ze het meest hangen bij lichtelijk geïrriteerd. Ze wist heus wel dat haar nieuwe vrienden het goed bedoelde, maar ze hadden haar ook gewoon kunnen vertellen dat ze Donny mee hadden gevraagd. Het leek erop alsof ze haar en Donny beide hierheen hadden gelokt..

'Serieus? Zeg me alsjeblieft dat dit niet jullie poging is tot match maker?' vroeg ze met een frons.

'Emma? Ik wist niet dat je ook zou komen,' zei Donny verbaasd terwijl hij tegenover haar plaatsnam.

Ze had hem niet eens aan zien komen, maar zijn reactie beantwoorde wel Emma's vraag en meteen stond ze op.

'Ik ben even naar het toilet,' mompelde ze en zonder nog om te kijken beende ze bij het tafeltje weg.

Ze hoorde Mikky nog haar naam roepen, maar ze negeerde het en rende het laatste stukje naar de wc's waar ze zichzelf op sloot in een van de hokjes. Emma sloot haar ogen en leunde tegen de deur. Misschien reageerde ze wel overdreven maar ze kon het niet waarderen wanneer ze niet haar eigen keuzes kon maken. Ze mochten het dan wel goed bedoelen, maar Emma vond het gewoon niet tof.

'Emma? Ik ben het, AnneKee,' hoorde ze een stem roepen. 'Ik weet niet precies wat er aan de hand is, maar iedereen aan tafel keek zo schuldig dat ik wel achter je aan moest komen. Ben je oké?'

Emma zuchtte en haalde de deur van het slot. AnneKee kon er ook niks aan doen, en ze vond het alleen maar lief dat ze achter haar aan was gekomen. Toen ze het hokje uitkwam kwam het blonde meisje meteen naar haar toe.

'Gaat het?' vroeg ze bezorgd.

Emma knikte en lachte zachtjes. 'Ja, dankjewel. Ik zal wel overdreven reageren, maar ik wilde gewoon heel even niet ongemakkelijk aan die tafel zitten terwijl de rest me grijnzend aanstaart. Ik weet dat ze het goed bedoelen, maar ik heb er gewoon niet om gevraagd.'

Het voelde fijn om er even uit te gooien en AnneKee knikte begrijpend.

'Ik snap het helemaal, maar laat je niet gek maken. Ze hebben het misschien niet helemaal goed aangepakt, maar ze bedoelen het inderdaad goed en ze willen jou en Donny alleen maar gelukkig zien denk ik. Ik zal wel even met Matthijs praten dat hij zich er niet meer mee mag bemoeien zonder toestemming, oke?' glimlachte ze.

Emma knikte dankbaar. 'Dankjewel, ook dat je achter me aankwam.'

AnneKee wuifde het weg. 'Natuurlijk, meiden moeten een beetje op elkaar letten toch? Kom, we gaan er gewoon een gezellige middag van maken. Laat het gewoon op je af komen, is het leuk en gezellig met Don, dan is dat zo. Ga niet vechten tegen je gevoel.'

Het was goed advies en Emma wist dat ze hiernaar moest luisteren. Ze haalde even diep adem en liep toen achter AnneKee aan naar de anderen. Aan de tafel heerste een ongemakkelijke stilte en het leek erop dat niemand Donny op de hoogte had gebracht, want de blonde jongen keek nog steeds niet begrijpend om zich heen.

'Hey,' zei ze zachtjes terwijl ze weer naast Matthijs op de bank schoof.

Zijn vriendin ging aan de andere kant van hem zitten en fluisterde wat in zijn oor. Vanuit haar ooghoek zag ze hoe Matthijs beschamend naar beneden keek. 

'Eindelijk, iemand die praat,' glimlachte Donny naar haar. 

Emma glimlachte terug en sloot haar handen om haar nog warme kop cappuccino.

'Was het zo erg?' grinnikte ze en hoofdschuddend keek ze de tafel rond.

Mikky glimlachte voorzichtig naar haar en om haar te laten weten dat ze het haar vergaf, gaf Emma haar een klein glimlachje terug. Ze zou haar zo wel een knuffel geven ofzo, maar ze mochten best weten dat ze het even niet zo leuk had gevonden. Eerlijkheid duurde immers het langst.