De Uitdaging

04.

Hoofdstuk 4. 

Halverwege de training had Erik de meiden toch naar de tribune gestuurd. Er bleven maar ballen op Emma afkomen, en het was wel duidelijk dat niet iedereen zich even goed concentreerde als Emma op het veld stond. Na ongeveer een uurtje kwam Erik hun kant oplopen.

'Dames, willen jullie er toch nog even bijkomen?' vroeg hij.

De spelers waren nog bezig met een oefening onder begeleiding van Aron Winter toen Emma en Julia achter Erik aan het veld weer opliepen. Een tijdje stonden ze met zijn drieën toe te kijken tot Aron de groep bij elkaar riep en alle aandacht op Erik werd gevestigd. De trainer van Ajax glimlachte naar zijn team. 

'Heren, ik heb gezien hoe graag jullie Emma bij het spel wilde betrekken vanmiddag,' begon hij en er klonk wat gelach in de groep. Emma moest haar best doen om zelf ook niet te lachen. 
 'Daarom dacht ik dat het misschien wel leuk is, dat we de dames een kans geven om te laten zien wat ze kunnen.' 

'Oh, ik kan echt niet voetballen hoor meneer,' zei Julia meteen en ze keek de man met grote ogen aan. 'Je kan het beter aan Emma over laten, ik ben beter met een volleybal.' 

Erik lachte en keek Emma aan. 'Jij hebt zeker op voetbal gezeten?' 

Emma knikte. 'Dat klopt ja, ik heb denk ik zo'n negen jaar gespeeld. Ik was vijftien toen ik stopte, dus het is wel al even geleden.' 

'Je kan anders nog prima schieten,' zei Kasper. 

'En volgens mij kun je ook nog keepen, je hield de bal met gemak tegen,' vervolgde Kostas. 

'Welke positie heb je gespeeld?' vroeg Matthijs. 

De vragen bleven op Emma afkomen en lachend keek ze naar de enthousiaste mannen. 

'Ik ben inderdaad tijdelijk keeper geweest toen onze eigen keeper een ongeluk had gehad, maar daarna ben ik weer terug het veld in gegaan, dat vind ik veel leuker. In principe heb ik op elke positie wel gespeeld, maar meestal was ik verdediger op 4 zoals Matthijs,' vertelde ze. 

'Laten we Emma eens even testen, wat vinden jullie?' zei Erik en hij keek lachend opzij naar Emma. 'Vind je dat oké?' 

Als antwoord deed ze haar jasje uit en stopte ze haar haren bij elkaar in een staart. 

'Kom maar op,' zei ze. 

***

'Je bent echt heel goed!' prees Donny haar. 'Zullen we je skills als verdediger ook eens testen,' grijnsde hij en voor ze het wist ging hij er van door met een bal aan zijn voeten. 

'Hé, dat is niet eerlijk,' riep Emma hem achterna terwijl ze een sprintje in zette. 

Met gemak rende ze de blonde speler voorbij en met haar favoriete trucje pakte ze de bal van hem af. Waarschijnlijk had hij haar onderschat want er kwam een verbaasd geluidje uit zijn mond en hij zette meteen een nieuwe aanval in. Emma maakte een schijnbeweging en schoot de bal net op tijd naar Frenkie, die een paar meter verder vrij stond en druk naar haar stond te zwaaien. 

Direct rende ze verder naar voren, richting het doel. Ze voelde haar benen branden, haar spieren waren zoveel beweging niet meer gewend maar ze weigerde om te stoppen. Ze zou de mannen eens laten zien wat ze kon. Frenkie gaf haar een prachtige voorzet en met een uithaal schoot Emma de bal hard in de kruising. 

'Yes Emma!!' riep Frenkie en hij kwam blij op haar afrennen. 

Lachend gaf ze de jongen een high five. 

'Dankjewel voor die geweldige voorzet meneer de Jong, zonder jou had ik hem niet zo mooi af kunnen maken.' 

'Heel erg graag gedaan mevrouw Verhoeven, u heeft talent,' antwoordde hij met een bekakt stemmetje.