YOUNG 1

1

            Είναι Χριστούγεννα.Έχω ξαπλώσει στο χαλί του σαλονιού και παρακολουθώ την 7χρονη Yuna (την αδερφή μου) να παίζει με τις Barbie της.Είναι τόσο μικρή, τόσο αγαθή και τόσο χαριτωμένη.Με τα μικροσκοπικά της χεράκια αγγίζει τα ξανθά μαλλιά της αγαπημένης της κούκλας, εγώ παίρνω στα χέρια μου τον Ken. <<Ω Barbie, είσαι τόσο όμορφη σήμερα!>>, η Yuna χαχανίζει.Η μαμά μας πηγαινοέρχεται από το χολ στην κουζίνα, έφερε τα ψώνια για το βραδινό δείπνο.<<Μαμά!Θες βοήθεια;>>Προσφέρομαι.<<Όχι γλυκέ μου, κάτσε εσύ με τη μικρή>>.Έρχεται ο πατέρας μου.Τσιμπάει το μάγουλο της μικρής και την παίρνει μια αγκαλιά.Ζηλεύω, εμένα δεν μου το είχε κάνει ποτέ αυτό, εγώ δεν ήμουν ποτέ παιδί για αυτόν τον άνθρωπο.Δεν ανταλάσσουμε κουβέντα.Απλώς μου ρίχνει μια ματιά, λες και είμαι κάποιος για λύπηση και κατευθύνεται προς τα έξω,στον χιονισμένο μας κήπο.

Έχω αρχίσει να βαριέμαι.Αρπάζω το κινητό μου από το τραπεζάκι και αμέσως μπαίνω στην ομαδική συνομιλία που έχω με το υπόλοιπο συγκρότημα.

Taeyang (24 χρονών, τραγουδιστής και leader): *στέλνει φωτογραφία από το ταξίδι του στις Άλπεις με το κορίτσι του*

Seojun (22 χρονών, vocalist, main dancer): *στέλνει βιντεάκι από το γλυκό σκύλο του που κάνει τούμπες στο χιόνι*

Είναι η σειρά μου λοιπόν.Βγάζω μια φωτογραφία τα σκορπισμένα παιχνίδια και γράφω: Καλοπερνάω!

Νιώθω τεράστια ανακούφιση που όλοι μας περνάμε καλά.Αυτά τα 4 αγόρια είναι τα αδέλφια μου.

Η μέρα περνά γρήγορα.Κυριολεκτικά περάσαμε όλο το μεσημέρι ασχολούμενοι με την Yuna και παίζοντας επιτραπέζια και κατά το απόγευμα πήγαμε στην εκκλησία.Μπορεί να ακουστώ πολύ παράξενος τώρα, αλλά μου αρέσει να πηγαίνω στην Εκκλησία.Μου αρέσει να συνδεόμαι με κάτι, μου αρέσει να πιστεύω!Φτάνει η ώρα του δείπνου.Ο πατέρας μου για άλλη μία χρονιά με αναγκάζει να παίξω το αγαπημένο του κομμάτι στο πιάνο.Του ρίχνω μία άγρια ματιά.<<Παίξε έσυ μαλάκα>> λέω από μέσα μου.Τα μάτια μου βουρκώνουν.Μέχρι και σήμερα, τόσο χαρμόσυνη μέρα, ο πατέρας μου θέλει να καταστρέψει την ευδιαθεσία μου, βάζοντας όλο πιο μέσα μου αυτό το μαχαίρι.Και χτυπά εκεί, στο τραύμα.Δεν αντέχω άλλο!Το στόμα μου αρχίζει να μιλάει χωρίς την ώθηση μου, το μυαλό μου λειτουργεί παρόμοια.<<Άντε γαμήσου!>> ξεστομίζω χωρις να το μετανιώσω και κοπανάω την πόρτα πίσω μου.Μια γυναικεία κραυγή ακούγεται .<<Συγνώμη μαμά>> λέω σιγανά και μπαίνω στο αυτοκίνητό μου.Αυτό ίσως να ήταν το πιο ηρωικό πράγμα που έχω κάνει μπροστά στον "πατέρα" μου.Η περηφάνειά μου με οδηγεί σε μοχθηρά γέλια.Δε θα μου χαλάσει το γιορτινό μου πνεύμα ένας μαλάκας!Βάζω τη μουσική στο φουλ και βγαίνω γρήγορα από την αυλή του πατρικού μου.Δεν έχω ρούχα, λεφτά και το σπίτι μου στη Σεούλ είναι...325km μακριά.Το τηλέφωνό μου χτυπάει εδώ και πολύ ώρα.Είναι η μαμά.Χαμηλώνω τη μουσική και διστάζω για το αν πρέπει να σηκώσω το τηλέφωνο ή να απορρίψω την κλήση.Κάνω το δεύτερο νιώθοντας άσχημα βέβαια.Η μάνα μου δε φταίει σε τίποτα.Σταματάω σε ένα πάρκο, θέλω να ξεράσω.Δεκάδες άτομα βρίσκονται όμως εδώ, πρέπει να γίνεται κάποιο πανηγύρι.Άστο!Οδηγάω λίγο ακόμη και βρίσκω ένα άλσος, όχι ένα οποιοδήποτε άλσος, άλλα αυτό της μεγαλύτερης σημασίας για εμένα.Εδώ ερχόμουν για ποδήλατο, εδώ μάζευα φρούτα, εδώ γνώρισα την 8χρονη Sarang και της κράτησα το χέρι.Γελάω με όλες αυτές τις αναμνήσεις.Έδω έτρεξα, όταν ο πατέρας μου φώναζε στη μαμά.Συναντάω τη λιμνούλα.Είναι γεμάτη πάγο.Χμ, να περάσω απέναντι ή θα πέσω μέσα;Έχω φτάσει ήδη έως τη μέση και κλείνω τα μάτια μου, κάτι ακούω.Σαν τον ήχο από τα ειδικά παπούτσια για πατινάζ, ναι αυτό ακούω.Και μετά ένα κρατς!<<Ω όοοοοοχι!Βοήθεια>> , κοριτσίστικη φωνή.Μιλάει στα Ελληνικά κι εγώ απορώ.Με εκτεταμένη ταχύτητα η κουκουλοφόρα, μυστηριώδης κοπέλα απλώνει τα χέρια της και ακουμπά πάνω στο θώρακά  μου.Χάνω την ισορροπία μου και πέφτω προς τα πίσω.Η ηλίθια με αφήνει και χτυπάω το κεφάλι μου στον πάγο, κρύο νερό με σκεπάζει και μετά σκοτάδι και σιωπή.