Ξυπνάω και προσπαθώ να καταλάβω που βρίσκομαι.Τι ώρα είναι;Προσπαθώ να καθίσω αλλά η μέση μου με πονάει τρομερά.Τι έπαθα;Πανικόβλητος <<σαρώνω>> με τα μάτια μου το χώρο.Βρήκα την απάντηση, είμαι σε ένα δωμάτιο νοσοκομείου!Μα γιατί;Πώς έφτασα ως εδώ;Στο κομοδίνο δίπλα μου βρίσκονται τα ρούχα μου, αυτά που φορούσα χθες λογικά.Είναι φρεσκοπλυμένα,σιδερωμένα.Τα κλειδιά του Audi είναι και αυτά πάνω στο έπιπλο.Αρχίζω να θυμάμαι κάποια πράγματα, η χθεσινοβραδινή νύχτα αναπαριστάται στο μυαλό μου.Ακουμπάω ανύσηχα το φούτερ, ψάχνοντας για το κινητό μου.Α ναι, το άφησα στο κάθισμα του συνοδηγού.Είμαι μόνος μου στο δωμάτιο.Οι γονείς μου και τα αγόρια ξέρουν για το ατύχημα;Είναι εδώ;Και αυτή η ελληνόφωνη νεαρή;Τι απέγινε;Σκέψεις κατακλύζουν το μυαλό μου και ξανακλείνω τα μάτια μου.

Περνάει λίγη ώρα και εγώ ανοίγω τα μάτια μου, ενοχλημένος από το τρίξιμο της πόρτας.Μια γυναικεία φιγούρα με πλησιάζει.Παριστάνω τον κοιμισμένο γιατί δε θέλω πολλές κουβέντες.Το απαλό χέρι της ιατρού κρατά τον καρπό μου ενώ πειραματίζεται με τον ορό που μου έχουν συνδέσει.Είναι και κάποιος άλλος εδώ, ένας άντρας.Αποφασίζω να είμαι συνεργάσιμος και έτσι παύω να κάνω ότι κοιμάμαι.Τα μάτια μου επεξεργάζονται αυτό που βλέπουν.Είναι ξένη και μικρή σε ηλικία, λογικά κάνει την πρακτική της εδώ.Έχει μακριά,μαύρα μαλλιά και μεγάλα,καφέ μάτια.Το χρώμα του δέρματος της είναι μελαμψό, χρυσαφίζει όμως.Τα επίσης μεγάλα της χείλια έχουν ένα απαλό κόκκινο χρώμα, από το lip balm της ή όπως αλλιώς το λένε.Το jaw-line της διακρίνεται άψογα στο λεπτό της πρόσωπο.Είναι πολύ αδύνατη και αρκετά ψηλή, σίγουρα δεν είναι Ασιάτισσα λόγω του τελευταίου.

Για άλλη μια φορά οι σκέψεις μου διακόπτονται, αυτή τη φορά από τον άνδρα που κάθεται στην καρέκλα δίπλα μου.<<Καλημέρα, εγώ είμαι ο Δρ.Κιμ και αυτή είναι η μαθητευόμενή μου από την Ελλάδα, Νίνα Βασιλείου.Δε πιστεύω ότι χρειάζεται να συστηθείς και εσύ, σε ξέρουμε>> γελάει ψεύτικα.<<Πώς ήρθα εδώ;>> ρωτάω γεμάτος απορία.<<Είχες ένα ατύχημα στον πάγο και η δεσποινίς Βασιλείου αμέσως μας τηλεφώνησε.Σου χορηγήσαμε μια ένεση, ώστε να μην ξυπνήσεις κατά τη διάρκεια της εξέτασης.Έχω εδώ τα αποτελέσματα και θα σου τα ανακοινώσω αμέσως>>.Διακόπτω τον Δρ. Κιμ.<<Που βρίσκομαι;>> ρωτάω.<<Δωμάτιο 314 στο νοσοκομείο "Πίστη", στη Σεουλ>>.<<Στη Σεούλ;Μα χθες ήμουν στην Μπουσάν!Γιατί δε με έβαλαν σε κάποιο τοπικό νοσοκομείο και με έφεραν εδώ:>>.<<Α!Νομίζω ότι δεν έχουμε ξεκαθαρίσει κάτι...Μη τρομάξεις αλλά είσαι σε αυτό το κρεβάτι εδώ και τρεις μέρες, σήμερα έχουμε 28 Δεκεμβρίου 2018 και σε παραλάβαμε από το συνεργαζόμενο νοσοκομείο στην Μπουσάν, μία ώρα μετά το ατύχημα σου, δηλαδή στις 10 το βράδυ>>.<<Μάλιστα!Η οικογένειά μου είναι ενημερωμένη για την κατάσταση μου;>>.Ο γιατρός γνέφει καταφατικά.Μαθαίνω ότι στο νοσοκομείο πίσω στη Μπουσάν με περιποιήθηκε ένας ξάδελφός μου, ο οποίος έπειτα επικοινώνησε με τους γονείς μου.Μαθαίνω επίσης ότι ο κόσμος δεν ξέρει τίποτα, καλύτερα, χρειάζομαι την ησυχία μου.<<Όπως σου είπα νωρίτερα *χαμογελάει* από εδώ η δεσποινίς Βασιλείου.Δε ξέρει Κορεατικά για αυτό μιλάμε μαζί της στα Αγγλικά.Αυτή λοιπόν θα σε προσέχει μέχρι να πάρεις εξιτήριο>>.Ξανακοιτάζω το κορίτσι και χαμογελάω σαν χαζός, είναι ομορφούλα.Απευθύνομαι σε αυτήν <<Μπορούμε να μιλάμε στα Ελληνικά, αν σου είναι πιο εύκολο.Είμαστε συμπατριώτες!>>Εκείνη κοκκινίζει.<<Προτείνω να σου ανακοινώσω τα αποτελέσματα της εξέτασης αργότερα, απόψε θα έρθουν και οι φίλοι σου *κλείνει το μάτι*.>>.<<Εντάξει γιατρέ, σας ευχαριστώ πολύ!>>.Η πόρτα κλείνει και μένω εγώ μαζί της, μόνοι μας.

YOUNG 1Where stories live. Discover now