YOUNG 1

4

Η παρουσία του αγνώστου με τσιτώνει.Αμέσως αρπάζω το τηλέφωνο και καλώ τους σεκιουριτάδες:<<Κάποιος παράξενος βρίσκεται ακριβώς κάτω από το παράθυρό μου και κρατάει μαχαίρι, πιάστε τον γρήγορα>>.Μακάρι να ήμουν εντελώς καλά και θα έτρεχα αμέσως κάτω να του σπάσω τα μούτρα, όμως μου είναι αδύνατο.Το σώμα μου πονάει.Όμως τώρα είμαι ήσυχος, οι αρμόδιοι θα τον κανονίσουν καλά.Και πέφτω για ύπνο.

Την επόμενη μέρα ξυπνάω σχετικά αργά.Τρομάζω βλέποντας τον πατέρα μου πάνω στο κρεβάτι όπου κοιμάμαι.Είναι καθιστός και περιμένει να ξυπνήσω, φαίνεται πως άκουσε ότι ο γιος του ξύπνησε και αποφάσισε να τον επισκεφτεί:

-Που είναι η μαμά;

-Μαζί με τη θεία Haneul, στο σπίτι της δεύτερης.Δεν νιώθει καλά αυτές τις δύσκολες μέρες γιε μου.

-Γιατί ήρθες;

-Τι ερώτηση είναι αυτή;Πώς τολμάς;

-Όχι!Εσύ πώς τολμάς;

-Κωνσταντίνε!Σε παρακαλώ πολύ, ηρέμησε!

-Φύγε από εδώ, δε σε θέλω.

-Είμαι ο πατέρας σου και έχω κάθε δικαίωμα να βρίσκομαι εδώ.

-Σήμερα με θυμήθηκες;

-Ερχόμουν κάθε μέρα που ήσουν εδώ, εσύ δεν με έβλεπες όμως γιατί κοιμόσουν.

Νιώθω άβολα, αυτή τη φορά ίσως να το παράκανα.

Τη ''συζήτηση'' διακόπτει ένα χτύπημα στην πόρτα, είναι ο Δρ.Κιμ.

- Καλημέρα σας κύριοι.Γιουντζε πώς νιώθεις σήμερα;

-Ας τα λέμε καλά! (απαντώ και ρίχνω μια άγρια ματιά στον πατέρα μου)

-Χαίρομαι.Λοιπόν, ας μη το καθυστερούμε άλλο Γιουντζε.Ήρθε η ώρα να μιλήσουμε σοβαρά.

Επιτέλους θα μάθω ακριβώς τι έχω!

-Λοιπόν, έπειτα από τις εξετάσεις που σου κάναμε ενώ σου είχαμε χορηγήσει υπνωτικό φάρμακο έχουμε την εξής διάγνωση: Τραύμα στο κεφάλι και πληγές στην βάση του λαιμού, συνέπειες επίθεσης.Και μετά έχουμε τον σωματικό πόνο στα άκρα και στη μέση σου, αυτά οφείλονται στον τρόπο που έπεσες.Το παγωμένο νερό αποτελεί επίσης σημαντικό παράγοντα.

-Γιατρέ υπάρχει κάτι ανησυχητικό; ρωτά ο πατέρας μου και καλά ενδιαφερόμενος

-Είμαστε εντάξει με το τραύμα, χρειάστηκαν λίγα ράμματα.Για τις πληγές, δεν νομίζω ότι θα έπρεπε να ανησυχούμε, ήδη έχουν αρχίσει να εξαφανίζονται.Αυτός ο πόνος στη μεσή...αυτό είναι που με βάζει σε σκέψεις.