YOUNG 1

7

1η Φεβρουαρίου, άλλος ένας χρόνος για εμένα.19.19 χρόνια πέρασαν.Ανοίγω τα μάτια μου και έρχομαι αντιμέτωπος με μία τεράστια έκπληξη.Μπαλόνια, λουλούδια, δώρα και ευχετήριες κάρτες από τους 4 συγκατοίκους μου.Για άλλη μία φορά μόνος στο διαμέρισμα, όμως σήμερα έχω εξωτερικές δουλειές.Άρχικά πρέπει να πάω για την προπόνησή μου.Ο φυσιοθεραπευτής με βάζει να κάνω κάποιες ασκήσεις για να γίνω γρήγορα καλά, υπάρχει πρόοδος.Όλοι μας ελπίζουμε ότι από τις 15 του μήνα θα γυρίσω κανονικά στο πρόγραμμά μου.

Η προπόνηση τελειώνει και εγώ μπαίνω στο αυτοκίνητό μου.Έχει πολύ κρύο, χιονίζει!Παραμιλάω:<<Ευτυχώς δεν με πονάει πια η μέση μου, αυτό είναι καλό!>>.Παρκάρω απέναντι από την πολυκατοικία της Νίνας.Το κορίτσι, με περιμένει έξω, με τις βαλίτσες της.

Βγαίνω έξω και τη μαλώνω:<<Νίνα σου είπα ότι θα σε βοηθήσω εγώ με τις βαλίτσες, γιατί κατέβηκες;>>

Εκείνη με φιλάει στο μάγουλο:<<Χρόνια σου πολλά Κωνσταντίνε!>>

Στον δρόμο για το αεροδρόμιο εγώ δε λέω τίποτα, απλώς απολαμβάνω τον μονόλογο της Νίνας.Μοιράζεται μαζί μου την αγάπη της για την Κορέα αλλά και για το πόσο της έλειψε η Ελλάδα.

<<Και ναι...πέρασα πολύ ωραία αυτούς τους τρεις μήνες.Ένιωσα πιο ανεξάρτητη, γνώρισα νέους τόπους και ανθρώπους, έναν πραγματικά υπέροχο πολιτισμό και φυσικά έμαθα πολλά κατά τη διάρκεια του προγράμματος>>

<<Χαίρομαι...>>

<<Θα μαζέψω χρήματα και θα γυρίσω σε εσένα, υπόσχομαι.Αλλά θα έρθεις και εσύ, σωστά;>>

<<Ναι, μόλις τελειώσει το ακαδημα'ι'κό έτος...>>

Σιχαίνομαι να λέω μισές αλήθειες.Πράγματι σπουδάζω, αλλά είμαι και Kpop idol γαμώτο.

<<Θα σε περιμένω στην Αθήνα λοιπόν>>

<<Και εγώ στη Σεούλ>>

Βγαίνουμε από το αυτοκίνητο και τη συνοδεύω στο αεροδρόμιο.

<<Θα μου λείψεις Νίνα, πολύ.>>

<<Ω κι εσύ θα μου λείψεις αγάπη μου>>

Πέφτει μέσα στην αγκαλιά μου και μένουμε έτσι για λίγο.<<Σε ευχαριστώ για όλα>> ψιθυρίζω στο αυτί της.Αγγίζω για τελευταία φορά το πρόσωπό της και τη φιλάω.<<Θα μας είναι πολύ δύσκολο, αλλά θα τα καταφέρουμε>>  μου λέει.Δε ξέρω τι να της απαντήσω.Ένα κομμάτι του εαυτού μου θέλει να τη διώξει, να την ενθαρρύνει να αρχίσει μια καινούρια ζωή εκεί που θα πάει.Όμως την αγαπάω και δεν μπορώ να την εγκαταλείψω, θα ήταν απαίσιο.Η απόρριψη είναι απαίσια.<<Να προσέχεις, θα μιλάμε συνέχεια!>> και της αφήνω το χέρι.Εκείνη γυρίζει και με κοιτάει.Με αποχαιρετά, κουνώντας το χέρι της και απομακρύνεται.