Poza moim zasięgiem

28

Minęły dwa dni odkąd Adam porwał Alicję.
Dwa cholerne dni.

Robiliśmy z Oleksem wszystko, aby ją odnalezć. Wynajęliśmy dobrych ludzi lecz dziewczyna zapadła się pod ziemię.

Sprawdziliśmy wszystkie kryjówki jakie mogliśmy znać.

I nic.

Jedno mnie zastanawiało po co ten sukinsyn to zrobił? Przecież kasy mu nie brakuje i ma wszystko czego chce, a Oleksy traktuje go jak swojego wnuka.

- Słuchasz mnie w ogóle?- ocknął mnie z myśli Oleksy.

- Co mówiłeś?- zapytałem zdezorientowany.

- Ta dziewczyna Ci naprawdę zawróciła w głowie.

- Co ty pieprzysz- oburzyłem się.

Lecz z drugiej strony chyba miał rację.

- Chyba musimy wziąść sprawy w swoje ręce bo na tych dupków nie ma co liczyć- oznajmił- ja już jestem za stary ale ty musisz sam ją zacząć szukać.

Spojrzałem na niego zdziwiony.

- A co z moim aresztem?- zapytałem.

- Możesz być spokojny, ja to wszystko załatwie.

Nigdy bym nie pomyślał, że kiedyś usłyszę coś takiego od niego. Ale nie to było teraz najważniejsze.
Liczyła się Ona i tylko Ona.
Bo jeśli choć jeden włos spadnie jej z głowy to...
Nie ręczę za siebie.

Spakowałem wszystkie najpotrzebniejsze rzeczy do bagażnika samochodu i chcąc już wsiąść za kierownicę, Oleksy mnie zatrzymał na moment.

- To też ci się przyda- Podał mi pistolet Glock 19- Znajdz ją bezwzględu na wszystko.

Wtedy zobaczyłem na jego twarzy, że się naprawdę martwi. Choć znał swoją wnuczkę bardzo krótko, to zależało mu na niej.

Tak jak mnie.

- Obiecuję, że ją znajdę- Po tych słowach wsiadłem do samochodu, włożyłem broń do schowka i odjechałem.

Jezdziłem po wszystkich klubach, barach i burdelach, a nawet tych najgorszych lokalach jakie istniały.
Wypytywałem i pokazywałem zdjęcia Alicji i Adama.

Przespałem się w jednym z hoteli, a następnego dnia dalej szukałem.

Każdy patrzył na moja gębę jak z odrazą lub strachem. Wcale się nie dziwie. Nie często widzi się faceta z blizną na pół twarzy.
Nie przejmowałem się tym.
Dla mnie ważne było aby odnalezć Alicję.
Nawet jeśli miałbym przypłacić to życiem.

Dla Niej warto...