𝐩𝐚𝐩𝐚𝐧𝐬𝐢𝐧 ; 𝐉𝐄𝐎𝐍𝐆𝐈𝐍 [ 𝐛𝐨𝐨𝐤 𝟏 & 𝟐 ]

∶ Epilogue ∶

[ sorry guys..]

NO ONE'S POV

Lahat nang nasa loob ng kwarto ni Jiyeon ay tila bang kinakaban. Walang may alam na kung anong pwedeng mangyari. Kung tuluyan na bang mawawal si Jiyeon sa kanila, o mabubuhay pa si Jiyeon..kahit na yung machine nalang ang bumubuhay sa kaniya.

Lahat sila natatakot, lalong lalo na ang magulang nila Jiyeon at Chan,si Chan, na kapatid si Jiyeon at si Jeongin na mahal na mahal si Jiyeon. Lahat sila sobrang kinakabahan dahil maraming nurse at doctor ang chinecheck si Jiyeon.

Maya maya pa ay wala na silang narinig na tunog ng straight na linya. Kinabahan sila, lalo na si Jeongin at Chan na mangiyak ngiyak.

"Time of death 3:25 am"

Tumigil ang mundo ni Jeongin sa narinig, dahil wala na ang babaeng mahal niya. Wala na ang babaeng minahal niya nung una palang. Wala na ang babaeng naiinis sa kaniya dahil nagpapapansin siya dito. Wala na ang mundo niya,ang buhay niya.

" Im sorry for your lost " sabi ng doctor, habang ang nurse naman ay inaayos ang mga nagamit kay Jiyeon.

"..w-wala na siya...wala na si Jiyeon.." sabi ni Jeongin na nakaluhod na at sobrang pula na ng mata dahil sa pag iyak.

"Hindi! Di pa patay si Jiyeon, buhay pa siya! Buhay pa.." sabi niya habang nakatitig sa wala nang malay na katawan ni Jiyeon.

"Jiyeon.. a-akala ko ba lalaban ka? Ba-bakit hindi ka na l-lumaban? Di mo na...ba nakayanan ang lahat ng sakit? Jiyeon..please gumising ka diyan, please.." sabi ni Jeongin habang nakayakap kay Jiyeon.

"Paalam Jiyeon, mahal na mahal kita"
Sabi niya at hinalikan ang malamig na kamay ni Jiyeon.

a/n

Sorry guys :(