Fall of the Autumn

Chapter 22

Ilang minuto lang din ay dumating na ang sasakyan na nilalaman ang aming mga kaibigan. Lahat kami ay naka abang sa mga ito at sinalubong ang lahat pag ka pasok. Si Daniel naman ay kahit papano ay maayos na at naka benda nadin ang braso. Pinaupo na muna namin ang mga ito saka naman ako nag serve ng kanilang meryenda at inumin.

Kinausap sila ni tito Jordan at kinamusta din ang bawat isa. Gustuhin man namin na mag pahinga muna sila pero may karapatan din silang malaman sa naisip kong plano at sa pag kita sa hinahanap naming tao.

"he was now under the custody of the police and all of his men" tahimik ang lahat at nakikinig lamang sa sinabi ni tito Jordan. "we are not surely safe after all the tragic things so we'll stay more days here until they assure us that we can go back in our normal lives" tango ng lahat rito.

"Jacob is planning to talk to Escobar after everything to make amends and to ask his demands" singit ni tita Marie.

"demands for what?" singit ni Matteo.

"kung anong gusto nilang mangyari. Di tayo siguradong tapos na si Escobar satin. That cunt might have another plan kahit na nakakulong na siya" singit ni Christian.

"language!" sermon ni tito Jordan. "we'll just try. There's nothing to loose. And they are tracking down all the people that are connected to him"

"I'll handle him. May kapalit naman ang lahat ng nangyayari. And for sure he's just scared sa pwedeng mangyari lalo na sa mga sinalihan niyang grupo" tango naman ng lahat sa sinabi ni Jacob.

"let's just rest. It's been a long day. Bukas na natin ituloy to" singit ni tita Marie. Nag kanya kanyang tayuan nadin ang mga ito.

"you go ahead love. I'll be with you later" tango ko kay Jacob saka nadin nag good night sa iba.

Nag shower na muna ako bago ako nahiga ng kama. Wala naman ibang pedeng gawin dito at hindi pa ako masyadong inaantok. Madaling araw na at wala narin namang palabas sa t.v and my eyes can't even see properly the words in the book that they have sa sobrang daming tumatakbo sa isip ko.

Ang daming tanong na nabubuo rito. I'm full of doubts now. Pano nga talaga kung may mas masama pang plano si Escobar at para hindi na kami makaganti ay nag pahuli na siya. O baka naman takot talaga ito sa mga grupong sinalihan niya kaya para maligtas siya sa mga ito ay nag pakulong nalang?

At pano kaming mga taong gusto niyang saktan? Until when are we going to face the world if we are full of fears to all the people around us? Kailan mababalik yung tiwala namin sa tao at kailan matatanggal ang takot namin para sa isa't isa?

"I'll just take a shower" sulpot naman ni Jacob saka naman nadin ito pumasok sa banyo.

Ano pa bang pag subok ang papasok samin ni Jacob? Kung hindi man samin pareho para nalang sa isa't isa. I'm so scared, nakakapag pahinga nga kami ng maayos dahil nasa ilalim kami ng lupa and we're like one of those dead people na sila ay nakapag pahinga na ng maayos habang buhay samantalang kami na nasa ilalim din ay hindi mapakali sa sobrang takot.

Sa sobra pang takot kung ano ano nalang ang pumapasok sa aking isip. Hindi na mapalagay ng sobra. Lumabas nadin naman si Jacob ng banyo at saka na humiga sa aking tabi. Naka boxer lang ito at white shirt.

"is it really a good decision baby?" tanong nito agad sakin pagka ayos ng higa. "that we should go talk to him like nothing bad happen to us? Make amends and try to answer their demands?"

"I don't really know Mayson. Pagod na ang isip ko sa mga tanong at pagod na sa kakaisip ng pwedeng isagot" napabuntong hininga ako saka naman ito tumingin sakin without moving his body.

"I'm sorry kung nasali ka sa gulo ko. And I'm sorry if you're afraid of everything now"

"wala namang mangyayari sa sorry mo! We're trapped under the ground and the criminal is under the custody of the government but still not sure if we're safe to even go outside!"