κεφάλαιο 8

129 22 5
                                    

"Η..ήσ..σουν κι εσύ μπλεγμένος με τον Αργύρη;" τράυλισα και περίμενα να μου απαντήσει. "Ναι γαμω ήμουν και μάλιστα ένας από τους μπράβους του με πυροβόλησε" λέει κι εγώ μένω να τον κοιτάω σαν βλαμμένο με ανοιχτό το στόμα.

"Τ..τι ε-ε-νοεις σ-ε πυροβόλησαν;" κατάφερα να πω. Η ανησυχία μου χτυπούσε κόκκινο!

"Με πυροβόλησαν γαμω επειδή ήθελαν να μεταφέρω ένα φορτίο με 15 κιλά χασίς και 4 κιλά κοκαΐνη στην Αργεντινή και εγώ αρνήθηκα" λέει κάπως αδιάφορα κι εγώ συνεχίζω να τον κοιτάω απορημένη.

"Κ-και πως ζεις;;; εννοώ.... " προσπαθώ να βρω τα λόγια μου και αυτός σκάει στα γέλια.

"Τι γελάς ρε βλάκα;; σου φαίνεται αστείο;;" λέω και ετοιμάζομαι να φύγω.

Δεν τον αντέχω αυτόν τον άνθρωπο πραγματικά! Νομίζει πως είναι κάποιος κι ετσι; δεν με ξέρει καλά ο πουστης!

"Έλα ρε Κατερίνα μην θυμώνεις γαμω" λέει ενώ με ακολουθεί κι εγώ επιταχύνω περισσότερο το βήμα μου.

"Μην με ακολουθήσεις ξανά βλαμμένο!" Λέω και αρχίζω να τρέχω ενώ αυτός σταματάει και με κοιτάει που απομακρύνομαι.

[...]

Μπαίνω στο σπίτι κι ευτυχώς δεν είναι εδώ το φρικιό! Πάω στην αποθήκη και αρχίζω να ψάχνω ποτό.

Μετά από κάνα μισάωρο βρίσκω ένα bacardi και 2 serkova τυχερή είμαι.

Βγαίνω στο μπαλκόνι μου και αρχίζω να πίνω αρχικά το bacardi. Κάθε γουλιά που κατέβαζα ένιωθα τον λαιμό μου να παίρνει φωτιά και αυτό μου άρεσε.

"Ποιος είσαι εσύ κύριε Άλεξ που θα γελάς μαζί μας" άρχισα να μουρμουράω ενώ ταυτόχρονα προσπαθούσα να ανοίξω το δεύτερο μπουκάλι βότκα.

Αρχίζω να πίνω και να γελάω σαν ψυχοπαθής...Όχι ότι δεν είμαι αλλά λέμε τώρα.

"Και που λες όμορφε... θα σε φωνάζω βλακαλεξ" λέω στο μπουκάλι με την βότκα. "Μμμμμ είσαι πολύ ομορφοςς" λέω και αρχίζω να γελάω και να κλαίω ταυτόχρονα. "Γιατί είναι όλα τόσο δύσκολα γαμωω" φώναξα και άρχισα να γελάω σαν γουρούνι.

Το μπουκάλι τελείωσε και ετοιμαζόμουν να ανοίξω και το τελευταίο.

Ακούω το κουδούνι και κυριολεκτικά σέρνομαι μέχρι την πόρτα.

Ανοίγω και βλέπω έναν κυριουλη με κουστουμακι... "μμμμμ Γεια σου παπαρα χαχαχαχαχ" του λέω και γελάω μόνη μου.

Κάτι άρχιζε να μουρμουρίζει αλλά εγώ δεν άκουγα λέξη. "Νολίζεις πωθ θου λάνε αυτά τα λούσα" λέω και αρχίζω να βλέπω τέσσερις ίδιους άνδρες να με κοιτάνε.

The Bitch I'ts Hurts? Where stories live. Discover now