The Bitch I'ts Hurts?

κεφάλαιο 5

"Απλά κάθομαι" λέει και κάθεται στο παγκάκι λίγο πιο πέρα από εμένα.
"Τι στον πούτσο θες από την ζωή μου;;" ρωτάω φανερά εκνευρισμένη και τον βλέπω να με πλησιάζει. "Σςς μην βρίζεις μικρή" λέει ενώ η καυτή του ανάσα χτυπάει το πρόσωπο μου και για κάποιον λόγο το σώμα μου ηλεκτριζεται. Γιατί με λέει μικρή;;; στην ίδια ηλικία είμαστε νομίζω...

"Γαμω δεν καταλαβαίνεις!" Λέω και απομακρύνομαι από το παγκάκι.

"Όππ Κατερινάκι που πας;" λέει ο Λευτέρης ο οποίος είναι ένα από τους player του σχολείου και προσπαθώ να αποφύγω... "Που θες να παω γαμω δεν βλέπεις; στην τάξη...!" Λέω κάπως απότομα και αυτός με κολλάει στον τοίχο κοιτώντας με έντονα.

Τα μάτια του είχαν γίνει σκούρο μπλε και τα μαλλιά του ήταν κάπως ανακατεμένα...τον κοιτάω απορημένη.

"Τι στον πούτσο κάνεις γαμω;;" ρωτάω με δυνατή φωνή. "Σςς τίποτα ακόμη θα κάνω όταν τελειώσουμε" λέει μου κλείνει το μάτι και απομακρύνεται...

Τι ήταν τώρα αυτό; είχαμε κάνει φάση πριν καιρό αλλά το πράγμα δεν πήγαινε και τέλεια...βασικά εγώ δεν τον ήθελα αλλά τεσπα...

[...]

Οι βασανιστικές ώρες επιτέλους τελείωσαν και τώρα αρχίζουν οι χειρότερες...πάω σπίτι!

Βγαίνω από την τάξη και περιμένω την Χριστιάνα να μαζέψει την τσάντα της.
"Άντε ρε Χριστιάνα νυχτωσαμε!" Λέω και εκείνη τα βάζει όλα μέσα και τρέχει προς το μέρος μου.

Περπατάμε με κατεύθυνση προς το σπίτι μου και αυτή στρίβει 3 στενά παρακάτω για να πάει στο δικό της ενώ εγώ συνεχίζω να περπαταω.

"Περίμενε και εμένα ρε να γυρίσουμε μαζί..." ακούω μια φωνή απο πίσω μου και γυρνάω για να δω ποιος είναι...
"Τι θες πάλι εσύ γαμω;" ρωτάω αγανακτισμένη πλέον. "Να γυρίσουμε μαζί και να μου δώσεις μια ευκαιρία για να σε γνωρίσω καλύτερα" λέει και με πλησιάζει. "Απλά ξεχνά τα και τα δύο" λέω και συνεχίζω να περπατάω με πιο γρήγορο ρυθμό από πριν. "Έλα ρε Κατερίνα ας το πάρουμε από την αρχή απλά κάτι πήγε στραβά μεταξύ μας" λέει και εγώ γουρλωνω τα μάτια μου ενώ σταματάω να περπατάω...

Μα καλά που ξέρει το όνομα μου;; Γιατί και από που το έμαθε;;

"Που ξέρεις πως με λένε;" ρωτάω και αυτός χαμογελάει πονηρά. "Όποιος ενδιαφέρεται μαθαίνει" λέει και μου κλείνει το μάτι... "Χμμ και γιατί ενδιαφέρεσαι; αυτό δεν κατάλαβα ακόμη" λέω και τον πλησιάζω. "Γιατί είμαστε γείτονες..." λεει κι εγώ απλά χαμογελάω.