Οι γιατροί αρχίζουν να τρέχουν και κάνεις δεν μου λέει τι στον πούτσο γίνεται.
Πλησιάζω το δωμάτιο και είμαι έτοιμος να μπω μέσα...Μα ένα κράτημα με αποτρέπει.
"Που είναι πες μου Θέλω να την δω! Πώς είναι;;" αρχίζει τις ερωτήσεις και υποθέτω πως είναι η φίλη της.
"Ηρέμησε γαμω. Δεν ξέρω πως είναι κανένας μπάσταρδος δεν λέει τίποτα" λέω και αυτή πέφτει στα χέρια μου.
Ωραία είχα την Κατερίνα τώρα έχω και αυτή.
"Ένα κρεβάτι γιατρέ" φωνάζω και αμέσως την παίρνουν.
[...]
Χριστιάνα's pov
"Που είμαι; που είναι η Κατερίνα;" αρχίζω να λέω αφού είδα τον Άλεξ να κάθεται στην καρέκλα δίπλα μου.
"Σκάσε ηλίθια λιποθύμησες και τώρα μάλλον είσαι καλά. Δεν μας λένε τίποτα ακόμη για την Κατερίνα. Το μόνο που είπαν είναι ότι η κατάσταση της είναι πολύ δύσκολη." Λέει κι εγώ αρχίζω να κλαίω.
"Εγώ φταίω! Εγώ φταίω. Δεν έπρεπε να πάω σχολείο! Ποιος στον πούτσο νοιαζετε αν μείνω; ήξερα ότι θα κάνει μαλακια και την άφησα μόνη!" Αρχίζω να κλαίω και αυτός νευριάζει.
"ΣΚΑΣΕ ΔΕΝ ΦΤΑΙΣ ΜΟΝΟ ΕΣΥ! ΚΙ ΕΓΩ ΦΤΑΙΩ ΠΟΥ ΤΗΣ ΦΕΡΘΗΚΑ ΣΑΝ ΜΑΛΑΚΑΣ! " λέει και πραγματικά φαίνεται να νοιάζεται.
"Σε παρακαλώ πήγαινε να ξαναρωτησεις" λέω και αυτός αμέσως πάει.
Αλεξ's pov
Βγαίνω από το δωμάτιο και ψάχνω τους μπάσταρδους τους γιατρούς για να ρωτήσω πως είναι η Κατερίνα.
"Γιατρέ... πείτε μου σας παρακαλώ πως είναι." Λέω σε έναν που είδα να με πλησιάζει.
"Είστε συγγενείς;" ρωτάει και σκέφτομαι για λίγο την απάντηση. "Κατά κάποιον τρόπο ναι" λέω και κοιτάζω το πάτωμα.
"Λοιπόν, η κατάσταση της είναι χειρότερη από ότι περιμέναμε. Τα κοψίματα στα χέρια της μπορούν να θεραπευτούν μα το χτύπημα στο κεφάλι της είναι πολύ βαθύ και λογικά θα ύπαρξη κάποιο πρόβλημα όταν συνέλθει." Λέει κι εγώ χαμογελάω σαν ηλίθιο.
"ΔΗΛΑΔΗ ΘΑ ΣΥΝΈΛΘΕΙ;;" ρωτάω και μετά από λίγο σκέφτομαι ολοκληρωτικά αυτά που είπε και ξανά απογοητεύομαι.
"Θα συνέλθει... Και ίσως έχει κάποιο κινητικό ή νοηματικο πρόβλημα. Δεν ξέρουμε ακόμη. Μπορεί και να έχει κάτι που μπορεί να επανέλθει όπως για παράδειγμα να χάσει την μνήμη της." Λέει και κάνει μια παύση.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
The Bitch I'ts Hurts?
Kısa HikayeΤα μάτια του είχαν πάρει μια περίεργη λάμψη και το μόνο που ήθελα ήταν απλά να με κρατήσει κοντά του... Μα κάτι τον κράταγε πίσω.. "Δεν σε πιστεύω γαμω, κοίτα με στα μάτια και πες μου να φύγω! Πες μου πώς δεν με αγαπάς! Πες το! Θέλω να το ακούσω να...
