The Bitch I'ts Hurts?

Κεφάλαιο 18

"Άλεξ Κάνε πίσω τωραα!" Φώναξα και πήρα την στάση του Μπρους λι που έβλεπα όταν ήμουν μικρή. Μεγάλη χάρη του.

"Έλεος κερασάκι, αν μείνεις ήρεμη θα περάσουμε πολύ ωραία και το ξέρεις" λέει χαμογελώντας γλυκά. Αναθεματισμένα λακακια...😭

"Είσαι τρελοςςςς;;; δεν θέλω σου λεωωω" λέω και απομακρύνομαι γρηγορα από κοντά του σαν τον flash.

"Μα εσύ μου το έκανες, τώρα πρέπει να με βοηθήσεις" λέει και κάθεται στον καναπέ.

"Να το κάνεις μόνος σου ηλίθιο πλάσμα της κοινωνίας! Και ΠΕΣ μου που είναι τα ποτά επιτέλους!!!" Λέω αγανακτισμένη και κάθομαι στον καναπέ.

"Μα μόνος δεν έχει πλάκα.." λέει και καλα λυπημένος αλλά μπορώ να διακρίνω την ειρωνεία του. ΟΣΟ ΚΙ ΑΝ ΜΟΥ ΑΡΕΣΟΥΝ ΟΙ ΚΟΙΛΙΑΚΟΙ ΔΕΝ ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ ΝΑ ΕΚΑΝΑ ΚΑΤΙ ΜΑΖΙ ΤΟΥ. Θα έλεγα αν δεν ήμουν εγώ...

"Δεν με νοιάζει σουπιά της κολάσεως! Πες μου που θα βρω ποτά!" Λέω κοιτώντας το ταβάνι. Ζεστή έχει, γιατί έχει τόση ζέστη;

"Ω, για το Θεό κερασάκι, δεν πρόκειται να σου πω που είναι τα ποτά, και τώρα με συγχωρείς αλλά έχω να κάνω κάτι" λέει χαμογελώντας ειρωνικά ενώ εγώ είμαι έτοιμη να κάνω μπαμ από τα νεύρα...

Βγαίνω από το σπίτι χτυπώντας δυνατά πίσω μου την πόρτα και κατευθύνομαι προς το γνωστό μέρος 3 με 4 στενά από το σπίτι. Εκεί τουλάχιστον έχει πρεζάκια και θα δανειστώ τίποτα από αυτά. ΔΕΝ ΕΙΜΑΙ ΑΛΚΟΟΛΙΚΗ ΑΠΛΑ ΤΟ ΧΡΕΙΑΖΟΜΑΙ.

περπατάω αργά προσπαθώντας να ηρεμήσω κάπως από τα προηγούμενα συμβάντα. Αλλά δεν... .

Κάθε φορά που κλείνω τα μάτια μου εμφανιζεται μπροστά μου ο βλάκας και οι κοιλιακοί του. Πφφ τι στο καλό έχω πάθει;;

Βλέπω έναν τύπο ξαπλωμένο στο πάτωμα και τον πλησιάζω.

"Φίλε, είδες καθόλου τον Λουκά ή κανέναν δικό του;" ρωτάω ευγενικά αλλά ο τύπος ήταν λιώμα.

"Ααα..εεε.. ν-ναι *λοξιγγας* ει-ειναι ε-εξω *psycho γέλιο* από Την έπαυλη." Λέει κι εγώ χαμογελάω.

"Ευχαριστώ" λέω και τρέχω προς το μεγάλο σπίτι που ήταν λίγα μέτρα μακριά. Η μουσική ήταν τόσο δυνατή που ακούγονταν μέχρι εδώ. Λογικά θα είχαν κάνα πάρτυ. Γιευυ δεν έχω καθόλου όρεξη για πάρτυ εξαιτίας του βλαμμένου.

Δύο ντουλάπες ήταν έξω από την μεγάλη πόρτα της εισόδου και με κοιτούσαν περίεργα. Εεε λογικό νομίζω. Που πάω κι εγώ σε πάρτυ με κίτρινες πιτζάμες με τον Μπομπ σφουγγαρακι;