twee jaar geleden

de dag erna

weer is het 7:30 vandaag weer naar het werk. marit is al op school, ik hoop dat ze het volhoud vandaag. haar gedicht heeft me erg geraakt gisteren, ben echt trots op haar. Ik ga naar beneden en doe zoals altijd, maak koffie en smeer een broodje met jam. op dat moment gaat mijn mobiele telefoon, ben.

met alex? zeg ik half nog slapend. ja alex met ben. sorry dat ik er niet was gisteren, het was heel druk op het werk. trouwens je bent er wel zomenteen? Ja. tot zo en de lijn was dood. ik maakte me klaar, deed mijn pak aan en stapte in de auto reed naar mijn werk.

onderweg was het alles behalve rustig. mijn hoofd sloeg op hol. het was compleet chaos. ik dacht terug aan gisteren en ik merkte dat er een traan over mijn wang naar beneden liep. wat was het mooi gister, het was heel erg mooi.. hoe zou het met marit gaan? zou ze oké zijn of heeft ze het moeilijk? ik wist het niet en kon het niet te weten komen op dit moment.

afslag 5, ik moest af, ik was bijna op het werk. nog iets van 5 minuten en ik was op de plek waar ik me zo prettig voelde.  op mijn afdeling van het transsportbedrijf. ik zie het gebouw al, veeg nog een traan van mijn wang. ik neem een hap adem en druk op de knop om de hefboom te openen. de bewaker herkent me, zegt hoi via de intercom en doet de slagboom omhoog. ik rijd verder naar mijn parkeerplek, gelukkig niet zo ver als bij het ziekenhuis in vak Z, eerder vak A.

ik loop naar mijn kantoor en onderweg kijkt iedereen me aan, wat ik raar vond. dat gebeurde normaalgesproken niet. er was iets maar ik wist niet wat.. er zat niks tussen mijn tanden, misschien moet ik mijn neus snuiten, maar nee. dat was het ook niet. ik loop de hoek om, was bijna bij mijn kantoor. plots staat daar ben. iedereen vluchtte snel naar hun kantoor. ben zei één ding.

mijn kantoor. 12:50.

en hij verdween. het was 11:08

ik deed mijn werk, gelukkig was het werk van maandag en gisteren al gedaan, hoefde ik het niet meer te doen, ik had het al erg druk. ik keek op de klok, 12:47 snel naar ben, dat dacht ik. om 12:49 kwam ik bij ben en ik kon gelijk binnen komen. alex. zegt ben. ga zitten, koffie? hij was gespannen, dat kon je zien. wat zou er zijn? wat was er?

ik zeg het gewoon alex, je moet weten ik heb geprobeerd het tegen te houden maar dat lukte helaas niet. huh? waar heeft hij het over? dacht ik. toen dacht ik dat ik het door had. je gaat toch niet vertellen dat... eerst het met mijn moeder en nu dit! nee. nee. neeeeeee. dacht ik en toen zei ben het..

alex, zo begon hij, we moeten bezuinigen. je doet je werk heel goed maar er zullen ontslagen moeten vallen. jij bent daar een van, je functie wordt overgenomen door een jonger iemand. het spijt me...