twee jaar geleden

marit

7:30 staat op de wekker. ik denk even na en gooi de wekker op de grond. IK KOOP WEL EEN NIEUWE schreeuw ik hard en draai me weer om. na een paar uur werd ik weer wakker, het was tien voor tien, 9:51 om precies te zijn. ik deed alles wat ik 's ochtends normaal ook deed. koffie zetten en een broodje maken. ver kwam ik niet, daar ging die domme telefoon weer. laat het niet erg zijn dacht ik..

alex. hoi pap met marit. hoi, alles goed waarom bel je? ik ben ziek. moet een paar keer overgeven ben je thuis? ja ik ben thuis, tot zo. dikke dus en het was stil.

10 minuten later kwam ze aanfietsen. misschien had ik haar beter op kunnen halen, ze ziet aardig wit. heb je wat gegeten? vroeg ik gelijk. ja zegt ze heel stil, ze heeft het koud en ik sla een deken om haar heen, eentje die mama nog gemaakt heeft en geef haar een aspirine met een glas water, neem dit. zeg ik, en ga even slapen. ik blijf thuis vandaag.

moet je niet naar je werk dan pap? en ze kijkt me aan met grote ogen. ik kon uit haar ogen lezen dat er meer was dan dat ze ziek was.

ik ben vandaag vrij. maar wat is er marit? ik ben ziek, zegt ze gelijk. vertel maar gewoon, zeg het maar. ze begint zachtjes te huilen. nou.. weet je nog toen bij oma in het ziekenhuis? toen ik rood werd? ja, zeg het maar.. nou. vanmiddag zat ik bij hen i de pauze en ik vind hem zo leuk. hij begon me ineens te knuffelen en dat wou ik niet. dus ik zei dat. hou op. toen werd hij boos. hij sloeg me in mijn buik, ik moest overgeven en heb het uitgemaakt.. toen werd hij nog bozer. hij sloeg me in mijn gezicht en ging weg. een andere jongen hielp me overeind en gaf me een glas water. hij keek me in de ogen en ik in de zijne. hij bracht me naar de concierge en zei: het komt wel goed gaf een knipoog en liep weg..

ik was stil. mijn kleine meisje. uit haar veilige haven en dan gebeurd dit. alles gaat goed nu? ik heb geen buikpijn meer. zegt ze. en toen vroeg ze me iets wat ik niet aan zag komen. ik was geschrokken. waarom was je gisteren met lucy in het dorp? 

nadat ze 4 uur had geslapen en gegeten had vond ik dat ik haar moest vertellen van mijn werk. marit, kom eens riep ik naar boven en ging op de bank zitten. toen ze beneden kwam vroeg ze? wat is er nou weer pap? ga even zitten. zeg ik met een lichte gebiedende toon. er is iets of niet? merkt marit op. ik weet geen antwoord te vinden en marit komt naast me zitten. ik was gisteren op het werk, zeg ik rustig. ja en? ik was toch ook op school.. ja marit.. klopt, maar ik had een gesprek met ben. oh.. en ze kijkt naar beneden. ik ben ontslagen.

ineens kijkt ze op. ze schrok dacht ik want ze had ineens hele grote ogen. ik wist niet wat ik moest zeggen op dat moment. wederom voelde ik een traan over mijn wang naar beneden lopen, langs mijn neus naar mijn mond. ver kwam hij niet want ik veegde hem snel weg voor marit zag dat ik moest huilen. maar dat hielp niet. er kwam nog een traan, ditmaal uit mijn andere oog. marit keek me aan en ik zag ik haar blik dat ze haar best deed om ook niet te huilen. op dat moment zag ik even geen marit bij me zitten. ik zag mama. marit omhelsde me en ik voelde niet twee, maar 4 armen om me heen. twee van marit en twee van mama.

ze keek op de klok. toen op haar oh zo belangrijke mobiel. ze deed deze weer weg en zei: ik had afgesproken om met vrienden te stappen vanavond. maar ik wil eigenlijk wel met je bowlen. ik merk dat mijn gezicht een glimlach laat zien. dat lijkt me leuk zeg ik, ik wist dat je uit ging vanavond, ik heb ook een date vanavond. vind je het goed dat zij ook mee gaat? vraag ik. anders zeg ik dat af. ze denkt even na en zegt dan met een glimlach op haar gezicht: oké, ik ben eigenlijk wel benieuwd wie je date is.