twee jaar geleden

3 uur later

Ik pak een kaartje.. na erg te snel te hebben gereden ben ik bij het ziekenhuis. Een reis van bijna driekwartier. En natuurlijk is er weer geen parkeerplek dus sta ik bij vak Z. Ver van de ingang. Het is druk. Huilende mannen en vrouwen met kinderen in hun armen gesloten. Zusters en doktoren lopen door elkaar en het is compleet chaos. Gelukkig had de zuster aan de telefoon gezegt waar mijn moeder lag. Op de IC. Aangekomen op de IC vragen ze me heel vriendelijk: "Voor wie komt u?" voor mijn moeder, trudy. "Oh trudy komt u maar mee" en we zijn opweg maar haar. De hele tijd gaat door mijn hoofd: Hoe zal ze eruit zien. Zou het goed zijn? Slaapt ze of zou ze wakker zijn? Maar vooral: Leeft ze nog wel. Naarmate we dichterbij kwamen wordt het stiller. Helemaal aan het einde van de gang gaat het mis. Er gaan bellen en toeters af en ik moet wachten. Een dokter roept ineens: "ZUSTER, HELP NU MEE DIT IS LEVEBSBEDREIGEND!"

Ze zegt tegen mij: Gaat u maar even zitten daar staat een koffieautomaat neemt u gerust wat. Ik had geen zin in koffie. Er waren nog 2 kamers waar mama zou kunnen liggen en in één van de kamers rennen doktoren heen en weer. Dan hoor ik een dokter zeggen: "Er moet een spoedoperatie komen, is de familie al aanwezig? Op dat moment zegt de zuster die mij hier heen heeft gebracht: ja. Haar zoon is net aangekomen. Hij zit daar bij het koffieapparaat. Ik begon gelijk te huilen. Ik werd apart gezet. In de kamer hing een grote klok met smileys erop, ik moest er niet van lachen. Werd er eerder bang van. Het was onderhand 9:20. Ze waren net begonnen met de operatie. Dezelfde zuster komt naast ne zitten en heeft een glas water voor mij. Hier, voor u zegt ze. En ze stelt haarzelf voor, ik hoor het half. Ik ben alex zeg ik. Ze zijn op dit moment bezig met een zware operatie. Zegt ze zacht. de klok staat op 9:31. Ik was bang. Nog nooit zo bang geweest. Ik vraag; kan ik even bellen? Naar het werk? Ik mocht een telefoon uit het ziekenhuis gebruiken en ik bel naar mijn werk..

Goedemorgen met wie spreek ik? Ik werkte bij een transportbedrijf. Ik vroeg of ik doorgeschakeld kan worden naar Ben, mijn baas. Het was onderhand 9:35 als ik een harde stem hoor: Met Ben. Hoi Ben je spreekt met Alex. Ja alex jou wou ik net spreken, ben je er al bijna? we hebben zo vergadering. Oh shit. Dat is ook zo. vergadering.. Ja daar bel ik ook over. Ik uhm.. Zeg het maar gewoon, zegt Ben met een iets minder harde stem. Ik ben op dit moment in het ziekenhuis. Mijn moeder wordt geopereerd. Ben vraagt met een rustige stem ernstig? Ik antwoord, Ja. Dus je komt niet vandaag? Nee zeg ik. Ik red het niet. Ga maar gauw krijg ik als antwoord, wij redden ons wel en de verbinding is verbroken.

Ik kijk weer op de klok. 9:41 grrr wat gaat de tijd langzaam.. De zuster kwam weer. En gelukt? vraagt ze met een vriendelijke stem, zo vriendelijk dat ik toch even een glimlach moet vertonen. Hier heb je nog een glaasje water zegt ze. En weg was ze. heb haar niet weer gezien voor een uur. Ik had net een nieuw spelletje gedownload op mijn telefoon. 150 levels. Ik was al bij 9. 'Episode complete' staat ineens in beeld, ik was bij level 50. Mijn aandacht was weg en ik keek weer op de klok. 11:00