ÜSAME 🐾

Ü79 🐾

Multi video ;Bilal Sonses-İkimiz de Bilemedik 🎶

Keyifli okumalar 🌸

▪️

Üsame'den... Part 1

Eğer beni sevdiğine inanmasaydım, ne kadar seversem seveyim onu yanımda tutmaya çalışmazdım. Beni seviyor, sadece biraz mahcup hissediyor. Ne kadar derdin derdim desem de yormak istemediği için böyle kırıyor beni , biliyorum.

Kırgınım. Hala içimde bir yerlerde sana ne bundan lafı dolanıp duruyor. Hala birlikte gittiğimiz aile kahvaltısını terk edişi gözümün önünde belirip duruyor. Ama hala onun üzülmesine katlanamıyorum. Dün yaptığım gibi bugün de gitmemesi için, mutlu olması için elimden geleni yapmaya hazırım. Çünkü eğer giderse, her şeye rağmen bana sırt çevirirse, peşinden gitmeyeceğimi biliyordum.

Bu yüzden gitmemesi için kollarımı ona sıkıca sardım. Ama binbir güçlükle onun için ördüğüm yıkılmaz duvarlarımızı kırıp da dışarı çıkacağını tahmin edememiştim. Beni o soğukta bir başıma bırakacağını da.

Boş bakışlarla dolabın onun için boşalttığım ve artık yine boş olan tarafına baktım. Ona verdiğim şapkamı bırakmıştı. Salondan Zeytin'in havlaması geliyordu. Yavaşça arkama dönüp yatağa yürüdüm. Zeytin'i de bırakmıştı. Yastığın üzerinde duran yüzüğe dokunamadım. Parmağına dar gelmemesi için gece gündüz didindiğim hallerim, hepsinin cevabı buymuş.

Salona doğru yürürken karşıma Zeytin çıktı. Masum bakışlarıyla o da Çilli'yi soruyordu bana. Yanından geçerken kollarımı bilmiyorum dercesine kaldırıp indirdim. Havlamaya başladı.

"Zeytin sus." dedim sıktığım dişlerimin arasından. Havlamaya devam etti. "Zeytin kes kesini!" diye bağırdım bu sefer. "Gitti işte!" Yüzümü ona dönüp kollarımı iki yana açtım. "Her şeye rağmen gitti. Mektup da bırakmadı, bir mesaj da. Hak ettiğim şey bu mu!" diye bağırdığımda yere sindi. "Neden ya neden!" Arkamdaki masaya döndüm ve üzerindeki vazoyu yere savurdum. "Sevgimin karşılığı bu mu! Sadece sevdim be." Sandalyeleri kaldırıp kapıya savurdum. "Sikeyim! Böyle adaleti sikeyim!"

Televizyonu yana doğru fırlattığımda Zeytin tekrar havlamaya başladı.

"Nolacak şimdi?" Yere oturdum. Başımı ellerimin arasında tutarken Zeytin yanıbaşıma geldi ve bana süründü. Ona dönüp başını okşadım. "Ne yapacağım ben? Ona en değerlilerimden birini verdim. Seni verdim. Ama seni bile bıraktı. Evin anahtarını bıraktı, yüzüğü bıraktı. Beni de bıraktı be." dedim titreyen sesimle. "Keşke hepsini bıraksaydı da, beni bırakmasaydı." Gözümden akan gözyaşı yanağıma süzüldü.

"Ne diyeyim ben buna şimdi? Fedakarlık mı yaptığı yoksa korkaklık mı?"

Başımı başına yaslayıp yere uzandım.

"Beni benden aldı."

🌙

Selam. 🙏🏻

Dilediğiniz gibi yorum yapabilirsiniz. 🌸

Görüşmek üzere. 💙