Θεϊκή Μάχη: Περσεφόνη

|2|

Βρισκόμουν στο δωμάτιο μου, κοιτάζοντας τη μορφή μου στον καθρέφτη απέναντι. Φορούσα το ίδιο φόρεμα με πριν, μόνο που αυτή τη φορά ήταν μαύρο. Το ίδιο και το στεφάνι στα μαλλιά μου. Κάτι είχε αλλάξει στο χώρο. Ήταν πιο σκοτεινός. Πιο κρύος.

Και τότε τον είδα. Εμφανίστηκε πίσω μου, αρχίζοντας να χαϊδεύει τους ακάλυπτους ώμους μου με τις άκρες των δαχτύλων του. Τα κατάμαυρα μάτια του δεν αποχωρίζονταν στιγμή τα δικά μου μέσα από τον καθρέφτη, ενόσω εγώ ακολουθούσα το δρόμο που χάρασαν τα χέρια του, στέλνοντας κύματα ηλεκτρισμού στο σώμα μου. Πήρα μια κοφτή ανάσα τη στιγμή που αυτά βρέθηκαν στη μέση μου και τον κοίταξα με ανυπομονησία, περιμένοντας την επόμενη κίνηση του.

«Ξύπνα», πρόσταξε.

Μεμιάς τα μάτια μου άνοιξαν, φέρνοντας με αντιμέτωπη με τα κατάμαυρα δικά του, τα οποία βρίσκονταν ελάχιστα μακριά από το πρόσωπο μου. Η καρδιά μου είχε αρχίσει να χτυπάει σε ξέφρενους ρυθμούς, επηρεασμένη από το όνειρο που είχα δει.

Άρχισε να απομακρύνετε από κοντά μου, όμως η ματιά του παρέμενε έντονη. Ανασηκώθηκα γρήγορα από την ξαπλωμένη θέση μου, φέρνοντας τα γόνατα μπροστά στο στήθος μου, σε μια προσπάθεια μου να τον εμποδίσω να με πειράξει. Ή έτσι νόμιζα τουλάχιστον.

Γέλασε με την ανόητη συμπεριφορά μου. Γνωρίζαμε καλά και οι δύο πως θα μπορούσε να με χρησιμοποιήσει όπως ήθελε. Ήταν φανερή η ποσότητα της δύναμης που είχε στην διάθεσή του, αφού είχε καταφέρει να μπει στο μυαλό μου.

«Πρέπει να υψώσεις τις άμυνες σου», ανακοίνωσε, κάνοντας με να τον κοιτάξω περίεργα. «Ήταν πολύ εύκολο να μπω εδώ μέσα», είπε, ακουμπώντας το δείκτη του χεριού του στο μέτωπο μου, καίγοντας εκείνο το σημείο με το άγγιγμα του.

Βιαστικά, απομάκρυνα το χέρι του από πάνω μου, χρησιμοποιώντας το δικό μου, εντείνοντας εκείνη τη θερμή. Γιατί συνέβαινε αυτό; Το ένιωθε και εκείνος;

Απομάκρυνα γρήγορα το χέρι μου από το δικό του, καταλαβαίνοντας τότε την παράτολμη κίνηση μου. Παρατήρησα τα μάτια του, τα οποία είχαν σκοτεινιάσει κατά πολύ, κάνοντας με να συνειδητοποιήσω το λάθος μου.

Δεν είπε τίποτα. Απλώς αρκέστηκε να με κοιτάζει με αυτόν τον τρόπο, εντείνοντας περισσότερο το φόβο μου προς το πρόσωπο του. Γιατί με είχε πάρει; Γιατί με κρατούσε αιχμάλωτη αν δεν ήθελε να με σκοτώσει; Διότι αν το ήθελε, θα το είχε κάνει ήδη και δεν θα με είχε αφήσει να κοιμάμαι.