Θεϊκή Μάχη: Περσεφόνη

|8|

Το μοναδικό συναίσθημα που κυριαρχούσε μέσα μου ήταν το άγχος. Και μετέπειτα εξελίχθηκε σε φόβο.

Δεν ήξερα πως να συμπεριφερθώ, αντικρίζοντας τον Ήφαιστο απέναντι μου, γνωρίζοντας ήδη σε τι αποσκοπούσε ο ερχομός του εδώ. Έτρεμα στην ιδέα ότι επρόκειτο να αποκαλυφθεί το σχέδιο μας, αν διαπίστωνε ο Άδης την ταραχή μου. Γι'αυτό, προσπαθούσα με μανία να υψώνω άμυνες γύρω μου, ενώ παράλληλα στόχευα να φαίνομαι πιο ήρεμη.

Σε αντίθεση με εμένα, ο Ήφαιστος απέναντι μου ήταν καλύτερος ηθοποιός. Με το κεφάλι του ελαφρώς σκυμμένο, δείχνοντας υποτιθέμενη ευλάβεια, έπαιζε καλά τον ρόλο του προδομένου.

Στον Όλυμπο δεν ήταν συχνές οι επαφές μας. Ήταν από τους Θεούς που με ανατρίχιαζαν, δίχως να γνωρίζω την αιτία. Η φήμη που υπήρχε γύρω από το όνομα του, περιέπλεκε τα πράγματα. Κανείς δεν γνώριζε τι πραγματικά ίσχυε από όσα λέγονταν και κανείς δεν έμπαινε στην διαδικασία να ανακαλύψει. Δεν προκαλούσε φόβο αλλά αηδία. Ήταν από τους αποκρουστικότερους Θεούς, και αυτό, ίσως ήταν στοιχείο, που προκαλούσε μηδενική επιθυμία για επιβεβαίωση της φήμης που είχε δημιουργηθεί γύρω από το όνομα του.

Τα μαύρα μαλλιά του έφταναν μέχρι τον ώμο του, με μερικές τούφες να πλαισιώνουν και το μέτωπο του. Τα μάτια του, απόκοσμα γκρι, σε έκαναν να φοβάσαι να κοιτάξεις μέσα τους. Τα γένια του, ίδιου χρώματος με τα μαλλιά, ήταν πυκνά, με κύριο στόχο να κρύβουν τις ουλές, που ήταν διάσπαρτες σε διάφορα σημεία του προσώπου του, αποτέλεσμα της ενασχόλησης του με πολλές τέχνες σε συνδυασμό με τη φωτιά. Γι'αυτό το λόγο είχε οριστεί και ως Θεός της.

Παρόμοια σημάδια υπήρχαν και στο σώμα του, το οποίο αν και καλά σμιλευμένο, παρουσίαζε ελαττώματα. Το ένα του πόδι ήταν στραβό, εξαιτίας διαφόρων πτώσεων που είχε υποστεί ο ίδιος όταν ήταν πιο νέος. Τα χέρια του ήταν γεμάτα πληγές -λόγω της σιδηρουργίας που είχε αναλάβει- που έφταναν μέχρι τους αγκώνες του. Εγκαύματα είχαν δημιουργηθεί σε αυτά, με εκείνον να αδιαφορεί για την ίαση τους.

Έτσι, κανένας δεν ήθελε να έχει στενές σχέσεις μαζί του, όπως και ο Άδης, που αυτήν τη στιγμή, τον παρατηρούσε με σμιγμένα φρύδια.

«Τι θες εδώ;» ρώτησε, με τη φωνή του να βγαίνει άγρια από το στόμα του.

Βρισκόμασταν στον ίδιο χώρο με πριν, με τη μόνη διαφορά ότι πλέον μαζί μας ήταν και ο Ήφαιστος.

«Εκδιώχθηκα από τον Όλυμπο», αποκρίθηκε ο Ήφαιστος, κοιτάζοντας τον κατάματα, με εμένα ελαφρώς να ανατριχιάζω από την ψυχρή ματιά του.