Θεϊκή Μάχη: Περσεφόνη

|7|

«Μα πως;» αναρωτήθηκα, κοιτάζοντας την μορφή της στον καθρέφτη.

«Κοριτσάκι μου», ψέλλισε εκείνη. «Άλλαξες», σχολίασε, παρατηρώντας με σχολαστικά.

«Τα νερά του Κάτω Κόσμου», απάντησα απλά εγώ.

Έσμιξε τα φρύδια της στο γεγονός αυτό. «Ενδιαφέρον», αποκρίθηκε με έναν ψίθυρο, κάνοντας με να αναρωτηθώ αν όντως είχα ακούσει καλά. «Μην ανησυχείς, αγάπη μου. Θα σε πάρουμε από εκεί», είπε αμέσως μετά, κάνοντας με να σταθώ σε αυτά τα λόγια της.

«Πως;» ρώτησα με λαχτάρα. Στην σκέψη του να φύγω από εδώ, έκανα ένα βήμα πιο κοντά στον καθρέφτη.

«Θα μας βοηθήσει ο Δίας. Θέλει να επιστρέψεις. Πρέπει να ολοκληρώσεις τον γάμο σου», ανακοίνωσε, με εμένα να μορφάζω από την λιτότητα του λόγου της. «Τι συμβαίνει;» αναρωτήθηκε, δίχως ίχνος συναισθήματος στη φωνή της.

«Μαμά», άρχισα να λέω διστακτικά, «είσαι εντάξει;» Μου φαινόταν περίεργη η απουσία ευαισθησίας από πάνω της.

Διαπιστώνοντας αμέσως τι εννοούσα, άλλαξε την συμπεριφορά της. «Απλώς ανησυχώ».

Δεν φαίνεται, θέλησα να πω όμως κρατήθηκα. «Δεν θέλω να παντρευτώ τον Άρη», είπα αντ'αυτού. «Δεν θέλω και άλλον γάμο».

«Τι εννοείς;» ρώτησε περίεργη, φανερώνοντας επιτέλους κάποιο συναίσθημα.

Άρχισα να της εξιστορώ τα γεγονότα της ημέρας, ξεκινώντας από την εμφάνιση του Ποσειδώνα και καταλήγοντας στον αναγκαίο γάμο μου, παρατηρώντας τις αντιδράσεις της. Φαινόταν ευχαριστημένη με αυτά, αν και αποκλείεται να ήταν. Στο άκουσμα δε της ένωσης μου με τον Άδη, φάνηκε ιδιαίτερα σκεπτική.

«Αυτό είναι καλό», αναφώνησε ευχαριστημένη. «Μπορείς να τον σκοτώσεις, Περσεφόνη».

Την κοίταξα έντρομη. «Μα αν το κάνω, θα πεθάνω και εγώ». Δεν το είχε καταλάβει;

«Κορίτσι μου, δεν θέλεις να νικήσει ο Δίας;»

Φυσικά και το ήθελα. Μόνο που δεν ήθελα να πεθάνω για να γίνει κάτι τέτοιο. Εξέφρασα τις σκέψεις μου. «Και υπάρχει και ο Ποσειδώνας», της υπενθύμισα.

«Μην σε ανησυχεί αυτός», απάντησε με σιγουριά. «Δίνοντας του τον έλεγχο του Κάτω Κόσμου, νομίζω θα μείνει ευχαριστημένος. Με δυο βασίλεια στην κατοχή του, ποιος δεν θα ήταν;»

«Θέλεις να πεθάνω;» αναρωτήθηκα, με έναν κόμπο στο λαιμό, νιώθοντας τα μάτια μου να βουρκώνουν, εξαιτίας της έλλειψης ενδιαφέροντος προς τη μεριά μου.