Denize Tutulan Yosun

|2.Bölüm|Kalp Ağrısı

"Artık beni kimse yalnız bırakamaz."

Özdemir Asaf

***

Kapının arkasına yaslanmış sadece ağlıyordum.3 gün olmuştu ne Pars'ın aramalarına cevap vermiştim ne de Komiser Alkan'ın.

Kapının yumruklanmasıyla ayağa kalktım.

"Mira aç güzelim lütfen."

Sesi titrek,kısık çıkıyordu.

Pars'a ne diyecektim?

'Aslında Ölen sevgilin Mira. Maalesef asosyal ve sana aşık olan ben yerine Mira öldü,üzgünüm.' mü?

Bu hayatta hiçbir arkadaşım yoktu. Mira ve Pars'tan başka hiç kimse. Mira öldüğüne göre aşık olduğum adam dışında kimsem kalmadı ve ben şimdi onu üzebilecek miydim?

Onu üzemeyeceğini herkes biliyor Hira, en ufak acısında bile gözlerin doluyor senin.Yapman gerekeni yap.

Yavaşça kapişonumu başıma çektim ve saçlarımı içeri doğru tıkıştırdım.

Toparlanıp kapıyı açtığımda gördüğüm Pars bambaşkaydı.

Gözleri kızarmıştı,burnu ve dudaklarının kenarıda.Çilleri 3 gün önce ki kadar belirgin değildi çünkü yüzü öyle solmuştu ki, benden bile beter durumda olduğuna yemin edebilirdim.

Öldüğüm için mi üzülmüştü?

Yok daha neler.

Beni gördüğü an sarıldı.Sıkıca.Hiç tatmadığım gibi.Hiç tadamıyacağım o kokusunu bahşetti mesela.O sarılma..Bir insan nasıl bir sarılmayla her şeyi unutur?

"Kendine bir şey yaptın diye çok endişelendim Mira.Hira'ya olanlar gerçekten çok üzücü.Üzgünüm."

Ne dedim sana Hira?Yalnızsın.Bunu kafana sok!Kimse ölümüne üzülmedi,üzülmeyecekte. Hayal dünyasında yaşamaktan vazgeç!

İnsan bir göz yaşı düşürür, ya bir merak eder!Öldüm ya ben öldüm!Lisede ki o arkadaşın öldü!

"Ben..Senin hatan değil üzgün olmana gerek yok."

Gülümsedi.

Acı çekiyordu ama gülümsedi.

"Bu halde bile o kadar güzelsin ki.."

Dudağıma bir öpücük kondurdu.

Kapıyı kapatacak gücü zar zor kendimde bulabildim ve kapıya yaslandım.

Beni öpmüştü.

Seni değil,Mira'yı APTAL!

Bu anın acısına ve güzelliğine daha fazla dayanamadım ve yavaşça olduğum yerde çöktüm.

Hıçkırıklarım; boğzımda durmuş, gelmek istemiyorlardı.

Burnum;Öyle sızlıyordu ki, bir süre sonra canımı acıtmaya başlamışlardı.

Gözlerim;Sadece dolmuştu.Akacak kadar göz yaşlarım yoktu artık..

Dudaklarım;Çehremin her bir yeri başka bir şey söylemesine rağmen,gülümsüyordu.