Herkese merhaba. Düşüncelerinizi paylaşırsanız sevinirim.İyi okumalar:)
Medyada Aslı
Her insanın en ufak olsa bile bir dönüm noktası olmuştur.Bazen anne babanın boşanması,bazen çok sevdiğiniz bı insanın kaybı gibi. 18 yaşıma kadar hiç böyle bı şey yaşamadım. Anne babamın sevmemesi ve içimdeki sevgisizlik beni kickbosa itti. İçimdeki o öfkeli verayi kickbosla atabilcegimi sandım.Ama sorunların üstünü ne kadar kapattığımi zannetsem de o kadar kapanmadigini anladım.
Nereye gittiğimi bilmiyodum. Kulağimdaki müziğe eşlik eden adimalarimin beni nereye cikaricagini bilmeden yürüyorum.
Birden telefonum çaldı. Arayanın Aslı olduğunu gördüm. Ona şu an o kadar ihtiyacım vardı ki.
Telefonu ağlayarak açtım.
-Vera iyi misin, sen ağlıyor musun?
+ Aslı iyi değilim nereye gittiğimi de bilmiyorum. Yanıma gelebilir misin?
-Tamam sakin ol canım sen konum at ben hemen geliyorum diyip telefonu kapattı. Banka oturdum. Asliya konum attiktan sonra,icimi boşaltircasina hüngür hüngür ağladım.
En sonunda bir taksinin bankın önünde durduğunu fark ettim. Aslı koşarak yanıma geliyordu. Beni taksiye bindirdikten sonra kendi evinin adresini verdi. Ben ağlamaya devam ederken o, bana sarılıp her şeyin yoluna gireceginden bahsediyordu.
Aslının evine geldiğimizde evde annesi vardi. Zaten annesiyle birlikte yaşıyorlardi. Benim halimi görünce koşarak yanıma geldi
-Vera iyi misin ne bu halin noldu?
Aslı:
-Ben sana sonra anlatırım bu gece bizde kalabilir mi?
-Tabii ki de. Hadi hemen odana götür .
Bu konuşmalara bile tepki veremiyordum. Aysel Teyzeyi (Aslının annesi) çok severdim. Ama gecenin bir yarısı bu şekilde karşısına çıkmıştım.Ne diyebilirim ki? Bir kez daha acizligimi anlamıştım.
Odaya geldiğimizde
Vera daha iyi misin, anlat bakalım noldu ?
Ona olanları anlattım.
-Şu yönünden bak artık İzmir'de yasiycaksin, kendine ait bir hayat olucak.
+İyi de ben sensiz orda napicam ki. İnsan ailseini secemez ama bir insanı ailesi yapabilir.
Kafama vurdu
-Salak,benim seni orda tek başına birakicagimi mi sandın.
Kıza ne güzel afilli laflar söylüyoruz yine kafamıza vuruyor.
+E nasıl gelceksin.
+O işi de bana bırak. Şimdi güzelce uyuyup dinlenelim. Daha fazla sıkma canını. Zaten tipine bak nasıl kaymış. Bütün makyajın akmış kardeşim geçmiş olsun.
-Benim hayatım kaymış boşver makyajı
+İgrencsin Vera diyip güldü.
Sabah Aysel teyze,Aslı ve ben güzel bir kahvaltı yaptık. Aysel teyze:
-Veracim daha iyi misin?Dun için çok endişelendim
+Daha iyiyim teşekkür ederim. Gece gece de size rahatsızlık verdim kusura bakmayın
-Olur mu öyle şey burası senin de evin. Sakın öyle düşünme .
Teşekkür ettikten sonra kahvaltıya devam ettik.Kahvaltı ederken Aslı :
-Anne ben İzmir'e tasiniyorum dedi .O an masada bir ölüm sessizliği oldu. Aysel Teyzeyi bı öksürük tuttu. Ben arkadan Aysel teyzenin sırtına vururken Aslı da özür dilerim biraz ani oldu dedi.Aysel teyze kötü bir bakış attıktan sonra artık burda bulunmamam gerektiğini anladım . Çünkü anne kız bu konuyu konuşmaları gerekiyordu.Asli nin ben hallederim derken bu şekilde halledicegini bilmiyordum.Sonra onunla da konuşurdum
-Herneyse ben artık kalkayim. Her şey için teşekkürler. İkisi beni uğurlamaya kalktılar.Onlarla vedalastiktan sonra eve doğru yürümeye başladım.
Okulun başlamasına da çok az kalmıştı. Şu okul işini halletmem gerekiyordu. İlk başlarda İzmir'e gitme işini pek istemesem de Aslının da dediği gibi kendime ait bir hayatim olabilirdi. Çünkü buraya kendimi ait hissetmiyorum.
Evin olduğu sokağa geldiğimde adımlarımı zorla atarak eve doğru yürümeye başladım. Gelmek zorundaydım. Telfonuma baktım ne annem ne de babam aramıştı. Bir şeyleri olmuyorsa zorlamanın anlamı yok diye düşünerek kapıyı çaldım.
Kapıyı annem açtı.:
-Vera bütün gece nerdeydin?
+Belki arasan haberin olurdu annecim(!)
Eve girdikten sonra merdivenlerin yanında bavullari gördüm.
-Anne bu bavullar ne? Bu kadar mı gitmemi istiyorsunuz?
+Baban gelince konuşuruz Vera saygisizlik etme
-Daha neyi konusucaz ki zaten bu sizin hayatınız benim en ufak bi rolüm yok. Ama şu an içim daha rahat teyzemin sizden daha iyi ebeveyn olacağını biliyorum
diye bağırıp odama çıktım. Normalde odaya gelip ağlamam gerekiyordu. Ama artık o bile gereksiz geliyordu. Anladım ki en kötü şey acıya alışmakmış.
Spor salonuna gitmeye karar verdim. Hazırlandım ve 1 kaç saat kickbos yaptıktan sonra eve geldim.Eve geldiğimde garajda babamın arabasını gördüm. Şu an tek istediğim bir duşa girip güzelce uyumaktı.
Eve girdikten sonra merdivenleri tam çıkıcakken babamın Vera buraya gel dediğini duydum. Hadi başlayalım bakalım.
-Efendim baba,spordan yeni geliyorum ve yorgunum izin verirsen odama çıkabilir miyim?
+ Yarın saat 2 de bilet aldık teyzenin yanına gitceksin,okul işlerini de halletik. Haberin olsun.
-Tamam ne güzel artık gidebilir miyim?
Bir kaç saniye yüzüme baktıktan sonra başını televizyona çevirdi. Herhalde bu kadar kolay kabul etmemi beklemiyordu. Yukarı çıktıktan sonra buna hazır miyim diye düşündüm. Kendimle iç muhasebemi yaptıktan sonra hazır olduğuma kanaat getirdim. Artık bambaşka bir Vera göreceklerdi.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
DİLHUN
De TodoGenç kız okuduğu kitapta bu kelimeyi görmüştü. Dilhun Anlamını merak etmişti. Araştırdıktan sonra içi kan ağlayan, büyük bı üzüntü içinde olan demek olduğunu öğrendi. Sebepsizce bu kelimeyi kendine çok yakın gördü. Peki bu kadar yakın görmesinin,onu...
