[1,5] özel bölüm; bana bir sen
• karaçalı/sesindeki haziran
• zayn/ i don't wanna live forever (acoustic)
•••
Sarhoşluğun getirdiği dürüstlük vardır. Çok sık alkol alan biri olmayışıma rağmen bir kere kendimi kaptırdığımda sonuna kadar gittiğimi ve ayık kalabilmek için kendimi zorladığımı hep bilirdim.
Ya da bıraktım zorlanmayı, kendi dudaklarıma ve düşüncelerime prangalar geçirmek için o kadar uğraşıyordum ki, gözlerim doluyor beni şu yaşımda bile bir çocuk yapıyordu. Çocuk olmak ne demekti bilemiyordum ama ağlamak işte, bu ağlamak çocukça değil miydi?
"İyi misin?" diye sordu Taehyung, başımı yasladığım koltuktan kaldırıp oturduğum yerde dikleşmiştim.
"İyiyim," dedim, yalan söylemekte daha iyiydim. "Uyudu mu?"
"Ah," İç çekerek tekli koltuğa kendini attığında bana kısaca bakış attı, "Yoongi çok çabuk sarhoş olmuyor ama şu günlerde biraz sıkıntılı sanırım. Hoseok'u yattığı yerden kaldıramadım bile, bu gece de buradayız anlaşılan."
Dediğine göre birbirlerinde çok sıklıkla yatıya kalıyorlardı, bu Yoongi'nin yalnızlığına en iyi gelebilecek şeydi belki de. Bir gece yalnız uyumaktan nefret ettiğini söylemişti, o beni sarhoşum sanıyordu, değildim ama kolaylıkla yalan söyleyebilir ve rol yapabilirdim.
O bunu bilmiyordu.
Kaçtığım herkesten sıyrılarak ona sığındığımda, sarhoşum diyordum kendime, ayakta duramaz hale geliyordum, bedenim beni dinliyor ve yalpalıyordu. Tamam, düşüncelerim bulanık ve kelimelerim kayıyordu ama alkol sandığımın aksine beni susturamıyordu.
İçimde ne varsa dökebilmem için tetikliyordu.
"Sence," dedim, belki biraz konuşmak iyi gelirdi. Taehyung da çok ayık sayılmazdı. "Birinin aklında intihar etme düşüncesi varsa bunu nasıl engellersin?"
Gözlerimi üzerine dikmeye tenezzül edemedim, bahsettiğim kişinin kendim olduğunu bilmesini istemedim. Elimde tuttuğum bira şişesinin kapağında daireler çizip dururken aramızdaki sessizliği hangi cümleleriyle bozabileceğini merak ettim.
"Bilemiyorum," dedi ilk önce. "Hayatından memnun olmayan insanların, kendi hayatlarına son vermesine karşıyım. Çok inançlı biri sayılmam ama insanlığın tüm zorluklara rağmen ayakta durmayı bilmek zorunda olduğuna inanıyorum."
"Hiç bu şekilde düşünmüş müydün ki?"
Gözlerimiz kesiştiğinde hafifçe tebessüm etti, "Elbette," dedi, iç çekti. "Erkek arkadaşımla yumruk yumruğa geldiğim, ailemle tartıştığım, en yakın arkadaşımı üzdüğüm her seferde bu hayatta olmamalıyım diyerek bir şeylere kalkıştığım çok oldu."
"Seni ne durdurdu?"
"Yoongi," Ah, dedim içimden, tamam, anlıyorum. Min Yoongi'nin isminden sonra başka açıklamaya gerek var mıydı ki? "Birbirimizin en yakın arkadaşı olmaktan çok daha fazlasıyız. Birbirimizi tamamlıyoruz, birbirimizin yanlışlarını düzeltiyoruz, doğrusunu gösteriyoruz. Genelde bunu yapan Yoongi olur ve yaptığım tüm hatalarda benimle beraber yüzleşir."
Başımı sallayarak onayladım, söyleyecek fazla bir şeyin yoktu. Benim hayatımda engebeli yollarda sıkıca tutabilecek kimseye sahip değildim, birine ihtiyaç duyma arzusu içimdeki yerde o kadar derindi ki, yapamazdım bunu, hayatımda birine yer veremezdim. Benim gibi bir acizin başkalarına sorumluluk yüklemesi benim omuzlarımı daha da ağrıtırdı, henüz şu yaşımda bu kadar ağır iken daha fazlasına göz yumamazdım.
