Nica's POV
3 week na silang kasal..
Bakit ko ba iniisip yun. erase..
Nandito ako saka si Neechan sa London. Halos 1 month na kami dito...Sabi naman ni BI okay lang e.. xD saka kailangan ko to.. Ang ganda dito.. Nakakarelax. Ayun si Neechan.. Nakikipaglaro sa mga bata at naghahabol ng mga ibon.. Tuwang tuwa yung baby ko.. Ancute niya talaga~
Ako eto at nakaupo sa may bench malapit sa fountain. Pinipicturan lang yung neechan ko. Dagdag din to sa photo album niya. Seize the day nga daw. Baka bukas malaki na tong baby ko..Di na magpapakiss yan..Magkakaasawa na.. Kaya cherish this moment til it last.
Dapat ganun ginawa ko dati e..
Hay naku Nica. antigas ng ulo mo.
Nanlaki yung mata ko nung nawala si Neechan sa pwesto niya. Nalingat lang ako.
"Neechan!" nataranta na ko at tinanong sa mga tao dun kung nakita si neechan pero wala daw.
Asan na yung baby ko?
"Mommy!"
Napalingon ako at nakita ko si neechan na kumakain ng ice cream.
"Baby! Mommy told you not to go anywhere without me right?" mangiyak ngiyak na sabi ko sabay buhat sa kanya.. e kasi naman e..
"Sorry mommy.." he said and pouted.
"It's okay.. where did you get that?" tanong ko at itinuro yung ice cream."
"Sa kanya po." sabi niya at itinuro yung nagbigay na nasa harap ko pala... At pinanunuod kaming mag-ina..
Namamalikmata ba ko? Tama.. Namamalikmata lang ako.
Lagi ko naman siyang nakikita kahit saan.. Hanggang sa panaginip ko..
Tama.
Kasal na siya. Imposible to..
"Sorry. Napansin ko kasi na parang gusto niya nang ice cream kaya ko siya inayang bumili.." sabi niya at kinamot yung batok niya. Anghot.
Letse ka nica. Ang landi mo.
"Mommy, di naman po siya stranger diba..? Siya po yung nasa hotel sa Philippines." sabi ni neechan at saka kinain uli yung ice cream niya.
Nasa hotel sa ph.. Hindi lang pala ako ang nakakakita sa kanya? So..Totoo siya?
"a-ah.. O-oo baby.." nauutal tuloy ako. kala ko hallucination lang e..
"Ahm.. Salamat.. A-alis na kami.." sabi ko at tumalikod agad sa kanya saka naglakad papuntang hotel namin ni Neechan.
YOU ARE READING
Hopeful Wish
FanfictionThe truth is, unless you let go, unless you forgive yourself, unless you forgive the situation, unless you realize that the situation is over, you cannot move forward. ...