TPOOWD Series 6 : FRENELYN E. FETZEIR byCallmeAngge(COMPLETED)

Chapter 10

Why do you feel guilty,mahal na prinsesa?

Napukaw mula sa pagtanaw ang prinsesa sa papalayong sasakyan kung saan ang lalaking itinakda sa kanya ang nagmamaneho niyun mula sa kinatatayuan niyang matibay na sanga ng isang puno.

Nagpadala siya ng mensahe rito para ibigay ang lugar kung saan matatagpuan ang dati nitong kasamahan.

Naikuyom niya ang mga palad. Hindi niya maiwasan na hindi maguilty lalo pa at kitang-kita niya sa mukha ni Capt. Cally ang panghihinayang at lungkot ng makita nito ang dating kasamahan na wala ng buhay.

Pinatay niya ang isang kaibigan ng lalaking itinakda sa kanya.

Pero..salot siya sa lipunan! Saka hindi ba muntik na niyang patayin si Mate?!

Lalong naikuyom ni Prinsesa Frenelyn ang mga palad.

Tama..her wolf is rigth!

"Mahal na prinsesa," pagsulpot ni Zei.

Tinunghayan niya ito na nasa ibaba lang ng puno na kinatutuntungan niya.

Bumalik ang mga mata niya sa tinatanaw na sasakyan.

"Oras na,"seryoso nitong saad na nagpabalik sa atensyon niya rito.

He's too serious...and so powerful..kahit na hindi na ito ang panginoon ng mga lahing lobo makikita pa rin ang kaya nitong gawin.

Tumango siya at lumundag pababa.

"Maaayos din ang lahat," anito na seryoso pa rin ang anyo.

After what she's done..kailangan niya pa rin pagbayaran ang nagawa niyang iyun. It's a human,hindi pa rin niya dapat iyun ginawa lalo pa at magkaiba ang pinagmulan niya kaysa sa mga tao. Inabuso niya ang pagiging lobo para lang makapanakit ng hindi niya kalahi. Oo..nasa trabaho niya iyun pero...dahil naging parte ng buhay ito ng lalaking itinakda sa kanya kailangan niya parusahan ang sarili.

Walang ingay na tiniis ni Prinsesa Frenelyn ang bawat hagupit na tumatama sa likuran niya. Nasisiguro niyang tadtad na iyun ng bakas at marka ng bawat hampas na lumalapat sa balat niya.

Isang latigo na gawa sa pilak na siyang kahinaan nila mga lobo. Tangin hagupit ng bawat hampas at ingay ng kadena na nakakabit sa magkabila niyang mga pulsuhan at paa ang maririnig sa loob ng kweba iyun.

Mapanglaw ang liwanag mula sa tatlong sulo. Nang dalhin siya roon ni Zei naroroon na ang isang lalaki na nakasuot ng maskara na may sampung kulay na katulad ng isang bahaghari. Matangkad at makisig ang lalaki base na rin sa suot nitong itim na kasuotan na may ginto na nakaburda roon
..hindi siya pinahintulutan ni Zei na titigan ng matagal ang lalaki na naghihintay sa kanya na siyang gagawa ng kaparusahan niya na siya mismo ang humiling na mangyari iyun.

Mahigit isang oras na mula ng simulan ang parusa niya sa sarili. Nanghihina na siya!

Tuluyan ng bumagsak ang katawan niya paharap kung hindi lamang sa kadena na nasa pulsuhan niya malamang sa malamang napasubsob na sya sa lupa.

Nagdidilim na ang paningin niya. She want to close her eyes pero..kailangan niya maging mulat pa rin dahil gusto niya hanggang sa matapos ang parusa niya ay nanatiling may malay siya. Bahagya siyang napaangat ng tingin ng huminto sa harapan niya ang isang pares na paa na nasasapinan ng itim na sapatos na may kumikinang na ginto roon.

Pasquat na umupo sa harapan niya ito at maingat na iniangat nito ang pawisan niyang mukha gamit ang hintuturo nito na nasa ilalim ng baba niya.

She can't see his eyes dahil ultimo roon ay natatakpan iyun ng ginto hugis-mata na siyang pinakamata ng maskara nito.

Bagsak ang kalahati ng kanyang mga mata na tinitigan niya mga mata na natatakpan ng kulay ginto.

Hindi niya alam pero ang hirap at sakit na nararamdaman niya ay unti-unti nawawala hanggang sa tuluyan na siyang mapapikit ng kanyang mga mata.

Is he a healer?

Or

Forgave us?

Sana sa paraan na ito ay mabawasan ang guilt na lumulukob sa kanya. Ang kasalanan na ginawa niya.

Isa siyang prinsesa at hindi nararapat ang ginawa niyang iyun sa isang mahinang nilalang.

Sana mapatawad siya ng nasa itaas. Sana mapatawad din siya ng lalaking itinakda sa kanya sa pagpaslang niya sa lalaking itinuring na nitong kapatid.

Close your eyes now,mahal na prinsesa.