GÜÇ

"4.Bölüm"

Film başlayalı 15 dakika olmuştu. Aptal gibi direnerek korku filmini açtırmıştım. Göz ucuyla ona baktıgımda okyanus gözlerinde en ufak korku kırıntısı bile yoktu. Boş gözlerle filme bakıyordu oda karanlıktı , televizyonun yansımasıyla yüzünün rengi koyulaşıyordu. Ve sessizligi bozan o oldu..

" Kapatmamı söyleyeceksen boşuna yorma kendini çünkü.. " dedikten sonra gözleri televizyondan ayrılıp benimkilerini buldu. "Kapatmayacagım."

"Kapatmanı söyleyen olmadı. Kapatmanı gerektirecek bir durumda yok " ardından kendime söylüyormuşcasına "Altı üstü bir film" dedim ve ellerimi gövdemde birleştirip birbirine sardım.

Kız karanlık ve ucube bir eve girmişti. Ardından kapısı gıcırtılı bir şekilde kapandı ve kız irkilip kapıya baktıktan sonra hızla bir odaya girdi. Dolapları karıştırmaya başladı.

" Ne kadar da sana benziyor " diye mırıldandı.

" Ben dolaplarını karıştırmadım " diye itiraz ettim sinirli bir ses tonuyla ve filme yöneldim.

Evden ayak sesleri gelmeye başladıgında kız hızla elindeki el feneriyle kagıtları karıştırdı. Ayak sesi git gide yaklaşıyordu. Kızda aynı oranda hızlanıyordu. Ve kapının önünde ürkütücü bir gölge belirdi. Kız elindeki kagıtlardan gözlerini gölgeye yöneltti . Ardından el fenerini gölgeye tuttugunda...

"BÖH ! " diye bagırıp yerinden aniden irkilerek bana döndü.

Anlık tepki olarak dudaklarımın arasından çıglık belirdi ve yüzümü ellerimle kapatarak onun gögüsüne yöneldim.

Onun derin kahkahalarıyla irkilirken anca kendime gelebilmiş ve onunla temasta bulundugumu kavrayabilmiştim. Tam ondan uzaklaşacagım sıra

" Seni küçük kız " dedi alayla ve bir elini belime diger elini kafama hafifçe bastırdı. Bu ona daha da sokulmamı sagladı. Ama onun bu alaycı tavrıyla ondan uzaklaşmak istedim..

"Senin yüzünden " dedim ondan ayrılırken . " Kim olsa aynı tepkiyi verirdi. " diye sertce çıkıştım.

Sinirli bir şekilde ayaga kalktım. Ve kapıya yöneldim.

" Bu kadar sinirlenecegini tahmin etmemiştim" dedi pişmanlık ifadesi takınarak ardından kendisine yakışanı yaptı ve beni de şaşırtmamış oldu.

" Bu kadar korkacagını da.." Diyerek alaylı sesliyle ekledi. Kapının kulpundan tutup açtım ve ona sinirli bir bakış atarak odadan çıktım.

Bana küçük kız diyip duruyordu ama onun bu çocukca ve aptalca hareketine gerçekten sinirlenmiştim. Ne kadar itici , egoist bir yaratıktı. Kesinlikle bundan sonra onu görmek istemiyordum. Anneme de bir bahane uydurup bir daha ölsem bu eve gelmeyecek bu gerizekalı dengesizle muhatap olmayacaktım.

Sabrımın son kırıntılarını da böylece harcamış bulunmaktaydım. Bu zamana kadar dayanmam bile bir mucizeydi.

Sonunda ipek yolu kadar uzun bir yol aldıktan sonra boş salona geçmiştim. Öfkemin dinmesini ve annemin gelmesini bekliyordum. Oturarak öfkemin geçmeyecegini bildigimden bir duvar boyundaki camın önünde durdum ve dışarı izlemeye başladım. Yaklaşık 10 dakika sonra annemlerin sesi geldi.

"Canım herşey için çok teşekkürler.. " diyerek Derya Hanıma sarıldı. Kadın içten gülümsemesiyle anneme karşılık verdi. Ve annemin o klişe lafları yine yerlere ses çıkartıcı bir şekilde düşmüştü. " Bize de bekleriz"

Kesinlikle beklemeyiz.. Gerçi Derya Hanım çok tatlı bir kadındı oglu Ecirle kıyaslarsak. O gelebilirdi ama sinir bozucu züppe oglunu getirmeden. Merdivenlerden kaslı bir vücut belirdi ardından okyanus gözleri beni bulur bulmaz hemen gözlerimi Derya Hanıma çevirdim ve ona yaklaşıp annemin dediklerini tekrarladım ve o da bana aynı sıcaklıkta sarıldı. Daha sonra merdivenlerden inen ukala ogluna gülümsedi.

" Yine bekleriz " diyerek bize yaklaştı ve " Mine Hanım" diyerek annemin elini nazikçe öptü. Ve bana döndügü sıra yüzüne bakmıyordum. " Aysina " dediginde zorunlu baktım elimi uzatacagım sıra " Görüşürüz " dedi. Ve bana samimiyetten uzak bir şekilde sarıldı. Elini belime bastırıp " Yine görüşecegiz , Küçük kız" diyerek kulagıma sadece benim duyabilecegim şekilde fısıldadı. Gözlerimi şaşkınlıkla kırpıştırdım.

Ardından kapıdan bize baktılar ve arabamıza bindik. Sonunda bu aptalca ziyaretin bittigine sevindim ve gözlerimi düşüncelerime yogunlaştırarak kapattım.•