Roadtrip II

5.

Hoofdstuk 5

p.o.v Mikky

Het is een week later en morgen komen Sev , Donny en Carel naar Spanje. Ik merk dat Frenkie er stiekem ook heel erg naar verlangd om zijn vrienden weer te zien. Het clubje is morgen weer compleet en volgens Annekee liep Matthijs ook te stuiteren door het huis.

Morgen komt het vliegtuig dus aan en Sev en Donny komen bij ons logeren en Carel overnacht bij Matthijs. Aangezien de huizen naast elkaar liggen kunnen we gewoon bij elkaar eten dus gaat het echt alleen maar om het slapen.

'Ik kan echt niet meer Frenk.' Zucht ik. Het is boven de dertig graden en het zweet staat op me rug. We zijn net langs twee winkels geweest en nu moeten we nog wat eten en drinken halen uit de supermarkt. Yara zit al in het winkelwagentje die door Frenkie geduwd word.

'Zal ik anders even alleen met Yara gaan? Dan kun jij hier blijven wachten.' Frenkie kijkt me lief aan. 'Als je wil.' Zeg ik. 'Tuurlijk schat. Moet ik nog wat voor je meenemen?' Ik denk even na. 'Doe maar een pak peren ijs.' Grinnik ik. Frenkie schiet in de lach. 'Jij bent echt verslaafd aan peren ijs.'' Helemaal niet.' Lach ik. 'Papa doorlopen.' Zegt Yara die in het winkelkarretje ongeduldig zit te wachten. 'Nou dan gaan wij maar eventjes he. Niet weglopen he.' Grapt Frenkie. 'Nee nee ik blijf braaf zitten.' Antwoord ik.

-

De tijd gaat traag voorbij en na tien minuutjes komt er een man naast me zitten. Hij draagt zwarte kleding en kijkt me boos aan. Snel kijk ik weg ik vind hem een beetje griezelig. Opeens uit het niks pakt hij me arm beet en begint hij te rennen.

'Laat me los.' Gil ik zo hard als ik kan. Hij knijpt er nog harder in en ik verrek van de pijn. 'HELP.' Gil ik. Er kijken een paar mensen om , maar niemand doet wat. O ja shit ze kunnen natuurlijk geen Nederlands. 'AYUDA.' Herstel ik mezelf. Niemand doet wat en de man sleurt me mee naar een auto. 'Laat me gaan.' Ik trap de man zo hard als ik kan en probeer me los te schudden , maar de man geeft geen kik.

Ruw duwt hij me in een auto waardoor ik me evenwicht verlies en op de achterbank val. 'Wtf.' Boos kijk ik hem aan. Snel duwt hij de autodeur dicht. Ik probeer hem open te rukken , maar hij heeft hem al op slot gedaan. 'Wat is dit voor enge creep?' Mompel ik hardop.

'Hallo?' Ik gil zo hard als ik kan , maar niemand hoort me. De ramen zijn geblindeerd dus niemand kan me zien. Maar mensen zagen toch wel dat hij me meenam? Gelijk denk ik aan Frenkie en Yara en aan Frenkie zijn grapje van net : 'Niet weglopen he.' Had hij gezegd.

Er valt een traan over mijn wang. Ik ben zo bang. 'Frenkie.' Gil ik. Maar Frenkie kan me niet horen. Die is niks vermoedend aan het wandelen door de winkel.

De deur van de auto gaat open en zonder te aarzelen ren ik erop af en probeer eruit te springen. Er staat een man voor de deur en voordat ik het weet voel ik iets hards tegen me hoofd en is het zwart...