Roadtrip II

35.

Hoofdstuk 35
P.o.v Frenkie

"Haartjes drogen." Ik hou de föne boven Yara der haren. Yara begint te giechelen. "Lekker warm." Brabbelt ze. "Papa ook haartjes doen." Zegt ze. Ze kijkt me lachend aan en ik hou de föne boven me haren waardoor heel m'n kapsel verpest is. Yara begint hard te lachen. "Kom we gaan weer bij mama kijken." Zeg ik. Ik pak Yara haar handje beet en in m'n andere had de tas met zwemspullen erin. We lopen naar de auto als ik gebeld word door Donny. Wat moet die nou weer? Ik besluit toch maar op te nemen.

"Frenkie , ik heb Mikky zojuist naar het ziekenhuis gebracht. Ze is aan het bevallen." De woorden komen hard in binnen. "Oke ik kom eraan." Ik til Yara op en ren met haar naar de auto. "Papa haast." Giechelt Yara. "Je broertjes komen eraan!" Zeg ik.  "Yeeh." Roept Yara blij.

Ik zet Yara af bij Sev die nog steeds niet weet over de situatie met Donny. "Succes Frenk." Zegt ze me gedag. Ik zwaai terug en spring weer de auto in. Mikky heeft me nodig nu. Als ik de motor wil starten klopt Sev op de ruit. Ik doe het raampje open. "Er kwam net een brief binnen. Donny vroeg of je hem mee wil nemen naar het ziekenhuis." Ik pak de brief aan en kijk er naar. Dit is de brief over het onderzoek! Zal ik hem al openmaken?  " O ehm dankjewel." Ik zwaai nogmaals naar haar en Yara en rijd dan vol gas naar het ziekenhuis.

~
"Ik ben er." Hijgend kom ik de wachtkamer in gerend waar Donny staat. Ik geef de brief aan Donny. "Maak jij hem maar open." Zegt hij. Ik schud me hoofd. "Ik durf het niet." Ik geef de brief terug en Donny maakt hem open. Snel leest hij de brief door en kijkt me dan stralend aan. "Gefeliciteerd gozer." Zegt hij tegen me. "Ben ik de vader?" Met me mond vol tanden staar ik hem aan en Donny knikt. Ik geef hem een knuffel. "Vind je het niet jammer?" Vraag ik hem. Donny schud z'n hoofd. "Dit bespaart me heel veel gezeur en het was dom van mij en Mikky." Verklaard hij. "Ja dat zeker." Zeg ik.

"Ik hoop alleen wel dat ze het gaan redden." Donny trekt een ernstig gezicht. "Wat dan?" Bezorgd kijk ik hem aan. "Je tweeling is pas 32 weken en ze zijn natuurlijk wel kwetsbaar. Maar ik heb er alle vertrouwen in." Vult Donny aan. Ik knik langzaam. Er komt een dokter de kamer uit. "Meneer kan ik naar Mikky toe? Ik ben haar man , de vader?" De dokter kijkt even bedenkelijk en knikt dan. Ik loop de kamer in en zie Mikky daar liggen. Ik pak haar hand beet.

"Het komt goed schatje. We kregen net een brief en ik ben de vader." Dat is natuurlijk iets wat ik wel even moest melden. "Echt?" Mikky glimlacht zwakjes en ik knik. "Dat is echt fantastisch Frenk." Zegt ze. Ik knik. Dat is zeker fantastisch.