-‘’Katie korkuyorum!’’
Evet korkmalıydık. Karanlık çökmüştü. Etrafı gözetlemekte zorluk çekiyorduk. Neyse ki güvenli bir yerdeydik. Bir ağaca tırmanmıştık. Zombiler ağaca tırmanamazlar değil mi? Bu yüzden az da olsa güvenliydi. Bellaya daha sıkı sarılarak :
-‘’Korkma bella korkma. Ama burada hep kalamayız. Yani gün doğar doğmaz yola çıkarız.’’
Bu arada zaten Carlın bizimle dalga geçtiği belliydi. Kaç saat oldu bizi bulmaya bile gelmedi. Alçak herif. Yine sinirlerim burama kadar geldi yani.
-‘’Katie’’
-‘’Efendim Bella.’’
- ‘’Sana bir şey olmasına izin vermiyeceğim. Bundan emin olabilirsin.’’ Küçük bir gülüş atıp –‘’Buna inanıyorum Bella.’’
^^ Carlın Ağzından ^^ :
Korkum gitgide artıyordu. Akşam olmuştu. Acaba durumları iyimiydi? Bunları düşünmek başımı fena halde ağratıyordu. Başımı biraz ovalayıp derin bir nefes aldım.
Amanda ellerini ellerimin arasını alarak:
-‘’Carl fazla endişeleniyorsun. Eminim ki onlar şu an çok iyilerdir ve şundan da eminim ki senin biraz dinlenmeye ihtiyacın var.Anladın mı?’’ Sesi o kadar rahatlatıcı çıkmıştı ki Katie nin iyi olduğunu düşünmeye başlamıştım.
-‘’Aylaklara karşı nöbet tutmam gerek.’’
Andre ayağa kalkarak :
-‘’Dostum ben tutarım.Hem yapacak bir şeyim de yok. Bu arada gerçekten de dinlenmeye ihtiyacın var.’’
Doğrularak Kırık aynanın önüne geçtim. Evet gerçektende uykuya ihtiyacım vardı. Gözlerimin altı şişmişti. Tamam bakışı attıktan sonra koltuğa geçip uzandım. Pekte rahat sayılmazdı. Ama artık idare edeceğiz yani. Amanda elinde bir çarşafla gelip:
-‘’Bunu üstüne alsan iyi olur.’’ Diyip üstümü örttü. Aldırış etmeden uykuya daldım. Bana bu kadar yakın olmaması lazım…
^^Katie ve Bella^^ :
-‘’Bella Bella uyan hadi. Güneş doğdu. Artık önümüzü görebiliyoruz. Sıkıntı yok.’’
-‘’Biraz yemek bulsak olur mu?’’
Gözlerimi devirerek ona baktım. -‘’Bella bir günde şu karnını düşünmesen olmaz değil mi?’’
-‘’Ne ya ne. Bu benim miğdem senin değil.’’
-‘’Öf hadi tamam. Önce şu ağaçtan inelim sonra bir ev vb şey bulursak girip yemek felan araştırız.’’
Ayağımı yavaş hareketlerle aşağıya doğru götürüken Bella yanlış bir adımla ikimizde yere düşürmüştü.
-‘’Aferim sana Bella. Kalk üstümden!.’’ İkimizde üstümüzü silkip ayağa kalktık. Önümüze baktığımızda yol ikiye ayrılıyordu.
Filmlerdeki sahnelere çok benziyordu. Söyle söyliyeyim eğer yanlış yolu seçersek öleciğiz. Ama böyle bir şey olmaz yani. Bella sağ tarafı göstererek
–‘’Bence buradan gitmeliyiz.’’
-‘’Tamam.’’ Bellayı dinlemekle hata mı yaptım acaba?
SANARIM BU DA KISA OLDU AMA UMARIM BEĞENİRSİNİZ...
