1 ay geçmişti aradan. Arda dayanamıyordu. Çıldıracak gibiydi. O kadını görmek mektupları okumak istiyordu. 1 ay o kadar zorlu geçmişti ki. Ama gözü dönmüştü Arda'nın. O kadını görecekti. O kadınla birlikte olmak istiyordu. Onun sesinden şiirler duymak istiyordu. O kadını görebilmek işinden istifa etti. Evini sattı ve kadının yan sokağındaki satılık evi aldı. Bunların hepsini bir haftada yapmıştı. Sağlıklı düşünemiyordu artık. Her gün pencereden kadını izleyecekti. Penceresi onun kapısını görecek biçimdeydi. Zaten bunu bilerek almıştı o evi.3 haftası böyle geçti. Her gün onu izledi. Yaptıklarına baktı. O kadar aciz
durumdaydı ki. Hiçbir arkadaşı kalmamıştı. İşi gücü sadece o kadın olmuştu.
Yine uyandı kahvaltısını yaptı ve kadını pencerede beklemeye başladı. Saat 8 de çıkardı her gün fakat saat 8.30 olmuştu. Bile Arda telaşlandı ve pencerenin önünde sabırsızca beklemeye başladı. Saat 9 da bir taksi evin önünde durdu ve sevdiği kadınla bir adam indi. Mavi ceket ve siyah pantolon giymiş bir adama sarılıyordu. Yoksa dedi içinden Arda. Bu mavi mektupların "gerçek" sahibi miydi? Evet oydu. Mavi bilekliği mavi ceketi ve lacivert ayakkabıları kesinlikle bunu gösteriyordu. Beraber eve girdiler. Ve akşama kadar o evden bir daha çıkmadılar. Arda delirmişti. Evin içinde hızlı adımlarla yürüyüp duruyordu. Bri yerlere takılıp yere düşüyordu ve kendine zarar veriyordu. 1 hafta böyle geçti Arda hiç evden çıkmadı. Sadece onları izledi. Ama hayır artık dayanmıyordu. Sadece kendine zarar veriyordu. Ama ondan uzaklaşamıyordu. Ve bir ara o kadar delirdiki ölmek istedi. Ve bu deliliği geçmediği için bunu yapacaktıda. O gün 1 temmuzdu ve 17 temmuzda intihar edecekti daha 2 hafta vardı bunu gerçekten iyi düşünmesi gerekiyordu. Ama düşünme gücünüde neredeyse kaybetmişti.
17 Temmuz
Uçurumdan atlayacaktı. Yaşama riski çok azdı. Yaşarsa eğer tüm kemikleri kırık bir biçimde olurdu. Kafasına koymuştu bir kere atlayacaktı.
Saat 4 tü Arda uçurumun kenarına doğru yürüdü. Pişman olup durmasını gerekiyordu yoksa yaşadığı bütün o güzel şeyleri düşünüp mutlu mu olmalıydı ? Bilmiyordu. Düşünemiyordu bile. Ve 70 cm yüksekliğindeki demirin üstünden atladı. Sadece bir adım atarsa her şey bitecekti.
Ve bir adım attı 3 saniye içinde çakılacaktı yere. Hiç direnmedi bile kendini bıraktı sadece.
3
2
1
Saliselik bir acı ve karşısında parlayan gözlerle kendisine mektup kadını
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Mektup Kadınım( BİTTİ )
Любовные романыŞöyle düşünün: Bu mektup o kadar güzeldi ki bunu okuyupta gözleri dolmayan insan olamaz. İçindeki şiirlere bakıpta duygulanmayan bir insan olamaz. Bu öyle bir mektupki, Bu o kadar güzel bir mektup ki 1 kere okuyupta bırakan olamaz. Bu öyle bir me...
