abim sakin bir şekilde elinde montuyla odadan çıkıp yanımdan geçtiğinde şaşkınlıkla ona baktım, ardından "bu odanın dağınık haliyse benimkini görmelisin" diyip merdivenlerden indi. Nasıl görmemişti onu? Nereye saklanmıştı koskoca cüssesiyle?
Kafamı odaya uzattığımda bende etrafta göremedim
"Gitti çıkabilirsin" açık kapının, duvarla kapı boşluğundan kafasını çıkardığında burun buruna gelip ikimizde korkuyla yerimizden sıçradık
"Abinin beni burda görmeyecek kadar kör oluşu beni şaşırttı açıkçası"
"Yapar arada öyle mallıklar"
2 hafta sonra
Poyrazla daha sık görüşmeye başlamıştık onunla görüşmeye başladığımdan beri etrafımdaki kişi sayısı azalmıştı zaten çokta fazla değildi. Onunla bankta oturup sohbet etmek yapmaktan hoşlandığım en güzel şeylerdendi. Ama herkesin bize bakması rahatsız ediyordu, Poyraz sanırım okulda biraz popülerdi, bu kadar bakmalarının ondan kaynaklı olduğunu düşünüyorum
Zilin çalmasıyla Poyrazla birbirimize baktık
"Sınavda başarılar güzelim"
...
Sınav esnasında etrafıma bakınıyordum, herkes bişeyler yapmaya çalışıyordu ve bikaç kişi kopya istiyordu, benim ise tek yaptığım etrafa bakınmaktı. Sınav coğrafyaydı çok zor değildi ama bu kadını sevmiyordum ve sınavınıda yapmak istemiyordum.
"Deniz neden etrafa bakınıyorsun kağıdına odaklan kopya verecek kişi yok sana"
"Öyle mi?" Ayağa kalkıp boş kağıdı önüne sundum
"Dalga mı geçiyorsun kağıt bomboş yapabileceğin şeyler bunlar geç yerine ve şu sınava odaklan!" Gülümsedim
"Yapamıyorum"
"Ne bu gevşek tavırlar çabuk al şu kağıdı ve yerine geç!" Kadının bağırmasının aksine gayet sakin bir tavırla cümlemi kurdum
"Size yapamadığımı söyledim"
"Yapabildiğini biliyorum Deniz sınıfın ortalamasını durduk yere düşürme ve şu kağıdı doldur"
"Israr, nefret ediyorum ısrardan ısrarcı insanlardan ısrar edilmesinden etmeyin ısrar" dedim kafamı iki elimin arasına alıp duymak istemezcesine
Kolumdan tuttuğu gibi beni kapıya sürükledi ve sınıftan dışarı çıkartıp bağırmaya başladı
"Ne yapmaya çalışıyorsun sen? Ne bu saygısızlık!" Tepkisizce suratına bakıyordum vericek bi cevabım yoktu. Sessizliğim karşısında dayanamayıp beni müdürün odasına çıkarttı
Odada neler mi yaşandı? Gayet sakinken ve cezamı beklerken kadının bana şımarık tabirini kullanmasıyla artık patlamıştım bağırıp çağırma sırası bana gelmişti...
...
"Ne işin var burada tek başına?"
"Dinlemek istiyorum, kafamı dinlemek" dedim eşzamanlı olarak piyanonun tuşlarında ellerimi gezdirirken
"Herkes müdür yardımcısının odasında delirmeni konuşuyor. İyi misin?" Gözlerimi piyonadan ayırıp gözlerine diktim ve gülümsedim
"Çok iyiyim"
"Peki, çok fazla kurcalamak istemiyorum ama merak ediyorum, sinirini atarak dahada rahatladın sanırım" kafa sallamakla yetindim bu sırada son dersin zili çalmıştı
"Sınıfa gitmeyecek misin?"
"Hayır dik bakışları üstüme çekmek istemiyorum"
"Ama burda seni görürlerse tekrar disipline gidersin burası daha yapılmadı bile" koskoca müzik odasında sadece piyano ve bateri vardı daha yapım aşamasındaydı ve girmek yasaktı. Kimseyi burda göremeyeceğim ve bakışları üstümde hissetmeyeceğim için buraya gelmiştim
"Tamam öyleyse seninleyim" 'sen bilirsin' dercesine onuz silktim. Ve 2 haftadır merak ettiğim sorunun cevabını alma zamanının geldiğini düşündüm
"Nasıl gördün beni, nerde karşılaştın, neden dikkatini çektim?"
"Aynı mahallede oturuyoruz aynı okuldayız pek zor olmadı"
"Gece graffiti yaptığımı nerden biliyordun?" Dedim sorularıma devam ederek
"Sigara içmek için dışarı çıkmıştım o sırada seni gördüm" anladım dercesine kaşlarımı kaldırdım
"Peki, soruların bittiyse sıra bana geldi o zaman. Hiç birini sevdin mi?"
"Hayır, fırsatım olmadı" oda benim gibi, anladım dercesine kafa salladı ve sorularına devam etti
"Şu anki durumundan memnun musun? Yoksa bir yetişkin olmayı tercih mi ederdin?"
"Yetişkinlik hayallerin öldüğü yerdir, büyü, iş bul, robotlaş hepsi bu. Sonra işin biter" dediğim şeyle birlikte hafif gülümedi
"Farklı düşünüyorsun, güzel düşünüyorsun" gülümsedim.
Zaman böyle birbirimize soru sorarak akıp giderken artık çıkış zili çalmıştı
Eşyalarımı toplayıp kapıya yöneldiğim esnada Poyraz da arkamdan geliyordu.
"Şey Poyraz..."
"Efendim?"
ŞİMDİ OKUDUĞUN
AKIL OYUNLARI
Short StoryOysaki, kendimi iyileştirebilecek tek ben varmışım şu hayatta, kendi zihnim, kendi kurgum ve kendi oyunlarım.
