Akşam saatleri
Annem kafamdaki yaraya batikon sürerken sabırsızlığıma yenik düşüp konuşmaya başladım
"Neden gittiğini açıklamayacak mısın? Pek inandırıcı gelmiyor ama" sargıyı sarıp sehpaya koydu. Ardından sehpanın üzerindeki bilgisayarı açıp bir dosyaya girdi, tam dosyaya tıklayacağı esnada gözlerinin dolduğunu farkettim
"Neden o ilaçları kullanıyorsun biliyor musun?" Bu ne alakaydı ki şimdi?
"Neden ayda bir hastaneye gittiğini her gün rehber hocasının yanına gittiğini biliyor musun?"
"Neden?"
"Delirmedin, ama bir hastalığa sahipsin, bunu sana nasıl diyeceğimi bilmiyorum ama... bir ay önce gittiğimiz hastanede şizofreni teşhisi konuldu" dediği şeye karşılık kahkaha atmaya başladım
"Komiksin, hadi gerçeği söyle"
"Gerçek bu, Poyraz gerçek değil kızım, kafanda kurduğun karakter o senin, hiçbirimiz onu göremiyoruz ona dokunamıyoruz. O senin arkadaş olmak istediğin karakterdi ve tedavin esnasında yok olmaya başladı. İyiliğin için güzel kızım iyiliğin için" dahada şiddetli bir kahkaha attım
"Saçmalamayı keser misin artık" annem bilgisayardaki dosyaya tıklayıp iki eliyle suratını kapatarak daha şiddetli ağlamaya başladı, onu hiç bu kadar kötü görmemiştim
Bilgisayardaki görüntüye baktığımda ise müzik odasında graffiyi yaparken ki kamera görüntüm vardı, ve sadece tek başımaydım, Poyraz gözükmüyordu...
"Hayır hayır hayır gözükmüyor o var o Poyraz var Poyraz gerçek Poyraz hayatta Poyraz gerçek" kafamı iki elimin arasına alıp gözlerimi kapattım görüntüye bakmak istemiyordum
"Siz göremiyorsun gerçek o gerçek, Poyraz seviyor beni Poyraz hayatta"
ŞİMDİ OKUDUĞUN
AKIL OYUNLARI
NouvellesOysaki, kendimi iyileştirebilecek tek ben varmışım şu hayatta, kendi zihnim, kendi kurgum ve kendi oyunlarım.
