AKIL OYUNLARI

Spreyden kalıntılar

"Yardıma ihtiyacın var mı 1.60 güzeli?"

Sprey boyayı sallamayı bırakıp bi anda irkildim. Hızlıca arkamı döndüğümde, etrafın karanlık olmasından dolayı suratını kestiremediğim biriyle karşılaştım. Gecenin 3üydü. Ve bu saatte birinin bana laf atması başıma gelecek en ürkütücü şeydi. Elimi cebime koydum ve cebimdeki biber gazını iyice kavradım

"Sen kimsin?" Elini uzattı, elini uzatmasıyla geriye çekilmem bir olmuştu

"Ben Poyraz... Poyraz Seyhan"

"Git başımdan"

"Korkma, kötü bir niyetim yok"

"Tamam o zaman neden gitmiyorsun"

Çantasındaki sprey boyayı çıkartıp sallamasının ardından küçük bir tebessüm ettiğini farkettim

"Yardıma ihtiyacın olduğunu düşünmüştüm" bu hareketi tatlı olabilirdi. Ama bu saatte onu kovmayacağım anlamına gelmezdi

"Saol gerek yok gider misin lütfen?"

"Pekala, ama üst yerleri boyarken boyun yetişmezse hemen yan taraftayım haberin olsun"

...

Cam kenarında, kafamı cama yaslamış telefonla ilgileniyordum. Dersin bitmesine 5 dakika kalmıştı tam telefonumu kapatacağım sırada yabancı bir numaradan mesaj geldi

0542...: hey 1.60 güzeli

0542...: dün beni istememene belli etmesemde kırıldım

Deniz: gecenin bir yarısı tanımadığım biriyle grafitti yapacak halim yok ya

0542...: hadi ama tanıttım o kadar kendimi yetmedi mi?

Deniz: sence yetti mi

0542...: pekala o zaman iyice tanıştığımızda grafitti yapacağımıza söz verir misin?

Deniz: yo

Deniz: şu sıralar zaten pek çıkıpta grafitti yapacağımı zannetmiyorum

0542...: neden?

Deniz: grip oldum :/

Zil çaldığında telefonumu cebime koydum ve birşeyler atıştırmak için kantine yöneldim.

Tostumu alıp bir masaya geçtim. Yavaş yavaş yerken bir yandanda etrafı süzüyordum. Herkesin bir dostu yanındaydı. Benimse okulda pek samimi arkadaşım olduğu söylenemezdi. Kafa dengimi bulmak ne kadar zor olabilirdi ki. Bende önüme gelenle samimi olabilirdim fakat sahte samimiyete ihtiyaç duymuyordum.

Telefonum titrediğinde etrafı kolaçan etmeyi bir kenara bırakıp telefonuma gelen bildirime baktım

0542...: sırana peçete koydum

İstemsiz bir şekilde gülümsedim.

Deniz: teşekkür ederim :)

...

Yağmurdan ıslanan saçlarımı geriye doğru attım yere bakarak evin yolunu tutarken, bir anda biri yanımda belirdi ardından ceketini çıkartıp sırtıma astı

"Ama sen hiç kendine bakmıyorsun ki güzelim" bu Poyraz'dı. İlk defa suratını bu kadar net görmüştüm,surat hatlarını incelerken cümlesine devam etti

"Hem hastasın hemde yağmura karşı korunmuyorsun daha kötü olucaksın"

"Sürekli etrafımda mı olucaksın böyle?"

"Ben her zaman seninleyim."

"Ne demek oluyor bu?" Dedim kaşlarını çatmış meraklı bir şekilde

"Şöyle ki, sen benden ne zaman bıkarsan bende o zaman etrafında olmayı bırakıcağım"

"Bu canını acıtmayacak mı?"

"Senin iyiliğin için" üstü kapalı konuşmayı bırakmalıydı

"Nasıl yani?"

"Çok soru soruyorsun güzelim" tamam haklıydı. Biraz fazla soru sormuştum. Daha fazla başını şişirmeden yürümeye devam ettim

Eve vardığımızda bana eşlik ettiği için ona teşekkür ettim tam eve gireceğim sırada ona tekrardan bakmak için arkamı dönmüştüm ama çoktan ortalıktan kaybolmuştu

"Hoşgeldin kuzum"

"Hoşbuldum" dedim gülümser bir şekilde.

"Gel hadi pilav yaptım açıkmışsındır"

"Acıkmaz olur muyum? Mide duvarım delindi"

"Kendini aç bırakma kuzum gelmeden atıştır birşeyler yürüyerek geliyorsun" dedi tenceredeki pilavı tabağa koyarken bende o sırada kendime çekmeceden kaşık alıp masaya oturdum

"Kantinden bir şey almayı sevmiyorum" yemek tabağını önüme koydu ve karşıma oturdu ardından kısa bir hatırlatma yapmayı ihmal etmedi

"Dün ilaçlarını içmeyi unutmuşsun, yemekten sonra içmeyi unutma tamam mı?" Her gün duyduğum cümleydi, sıkılmıştım.

"Onları içmekten sıkıldım, ne zaman bırakacağım"

"Ne kadar aksatırsan o kadar geç bırakacaksın"

...

Tavanla bakışırken Poyraz'ın aklımdan çıkmayışına sinir oluyordum. Bana değer verdiğini hissettiğim için sürekli kafamda dönüp duruyordu. Tekrardan mesajları okumak için whatsapp ı açtım ama mesajlar gözükmüyordu sanırım onları silmiştim. Saçma evet ama silme ihtimalin yüksek. Ne? Abisi olan her kız telefonunda mesaj bırakmaz bırakamaz  öyle değil mi? yemez yani. Hele durduk yere bi anda telefonunuzu çekip alıyorsa işimiz gerçekten zor

Vote ve yorumlarınızı bekliyore