Buong magdamag akong iyak na iyak. I want to call my bestfriends pero kinuha nila yung phone ko. Lahat ng gadgets na meron ako kinuha nila. Fuck! Ang saklap ng buhay ko.
"Anak, kumain ka na." pakiusap ni Mommy sa labas ng pinto. Nagkukulong ako sa kwarto ko. Ayaw kong lumabas. Ayoko! Ayoko talaga! Mas mabuti pang mabulok ako dito kesa maikasal sa lalaking hindi ko naman mahal! "Anak, labas ka na nak. We want to talk to you. Pakiusap anak." kahit anong gawin nila ayoko pa ding lumabas. "P-please anak, pakiusap." garagal na boses ni Mommy. Shit! She's crying. Fuck! Mahal ko si Mommy. I can't stand, knowing that she's crying. Mula pagkabata ayokong nakikitang umiyak si Mommy. Arghh! I don't have a choice! I need to get out to this goddamn room.
I opened the door. And I saw my mother crying. I felt a pang on my chest. I don't want to see her crying. "Hey Mommy, stop crying." pagtahan ko sa kanya. Jusko naman! Dapat nagtatampo ako eh! Ano ba Vannah! Ipapakasal ka sa lalakeng di mo mahal! Dapat magtampo ka! But I just can't! Argh!
Inalalayan ko si Mommy hanggang sa makababa kami sa sala at naabutan ko doon si Daddy at Kuya nag tatalo. "Dad naman! Ang bata pa ni Vannah para maikasal! Saka Dad! Hindi niya mahal yung lalake! Dad! Stop this bullshit! Don't do this because of that fucking business of yours Dad! Hindi naman nalulugi ng company! Why are you doing this?!" sigaw ni kuya kay Daddy.
"Oo. Hindi nalulugi ang kumpanya natin, thanks to them. Dahil kung wala sila, matagal ng bumagsak ang kumpanya natin Raze. Ang dami nating utang na loob sa kanila, sila ang dahilan ng paglaki at paglago ng negosyo natin. And I'm sick Raze! May sakit ako sa puso. Inatake ako, at buti na lang nanjan si Anton at dinala ako sa hospital. Utang ko ang buhay ko sa kanya. Lubog na ang kumpanya natin noon, pero tinulungan niya ako para maiahon iyon. Napagkasunduan namin ni Anton na ipakasal si Cloud At Vannah para hindi lumayo ang dugo ng tagapagmana ng kumpanya. Mas maganda pa rin kung related ang susunod na magmamana sa kumpanya." mahabang paliwanag ni Daddy, napaupo di Daddy sa sofa habang nakasapi sa kanyang dibdib. Agad naming nilapitan si Daddy.
"Dad are you okay? Daddy?" nahihirapan na siyang huminga, agad namin siyang inalalayan at pinasakay sa kotse upang maitakbo siya sa hospital.
CLOUD's POV
"Cloud pumayag ka na anak!" pakiusap ng ni Mama sa akin. Ilang ulit kong sinabi sa kanila na ayaw ko. But fuck! They keep on telling me na pumayag na ako. Ayoko pang mag-asawa. Marami pa akong gustong gawin! At baka pag may asawa na ako hindi ko na magagawa yun! Goodness! I don't fucking want to get married!
"Mama. How manny times did I tell you na ayaw ko?! Mama naman! I'm 19! Hayaan niyo naman na akong mag desisyon para sa sarili ko! Utang na loob Maa. Hindi na ko bata pa, hindi na ako 9 yrs old para pilitin niyo na gawin ko ang mga gusti niyo na ayaw ko." I said and walked out. Umakyat na ako sa kwarto ko. Fuck! Bantay sarado ako! Punong-puno ng mga body guards sa labas ng bahay. Paano ako makakatakas neto?! Tssk!
"Nasaan ang anak mo?!" rinig kong sigaw ni Papa sa labas. Anjan na naman si Papa. Nakakairita na! Wala na lang akong ibang narinig kundi pangungumbinsi nila para pumayag ako. Ba't ba ang titigas ng ulo nila?! Jusko naman!
"Cloud! Bumaba ka rito!" sigaw ni Papa. Hays. No choice. Bababa na lang ako, kasi pag hindi ako bumaba hindi nila ako titigilan. Papasok yung mga yun dito sa kwarto ko. Ano ba yan! Tssk. Napakamalas ko naman. I just want to go to the bar and get wasted. Pababa na ako sa hagdan ng marinig ko ang tili ni Mama. Tumakbo ako pababa at nakita ko si Papa na naka alo-alo ni Mama. Shit!
"What happened?!" nag-aalalang tanong ko kay Mama. Agad kong inalalayan si Papa at pinasakay sa kotse para maidala sa hospital. Fuck! I felt so guilty! Ako ata ang may kasalanan kung ba't siya inatake. Potcha!
Nasa ER si Papa, malala ang nangyari sa kanya. Matagal ng may sakit sa puso si Papa. Fuck! Nakokonsensya ako! Hindi lang basta atake ang nangyari kay Papa, kailangan na rin siyang ma operahan dahil sa sakit niya sa puso mula sa pagka bata niya.
"Jusko sana successful ang operation ng Papa mo." umiiyak na si Mama. Hinayaan ko lang siyang umiyak habang nakayakap saakin. Pinapatahan ko na lang si Mama. Kabang-kaba ako, baka hindi na makaya ni Papa ang operasyon, pero wag naman sana. I feel so guilty! Shit!
"Mrs. Monterios!" pagtawag ng Doctor na lumabas sa ER. "Doc! How is my husband? It's everyting ok?" sunod na sunod na tanong ni Mama sa Doctor. "Misis maayos na po ang lagay. But for now, he need to rest. Bawal po ang stress sa kanya at kung maari po ay iwasan niyong sumama ang loob niya, makakasama po iyon sa kanya." paliwanag ng Doctor. "Thank you Doc." ng makaalis ang doctor ay tumingin saakin si Mama. "Narinig mo ang sinabi ng Doctor Cloud. Sana wag mong bigyan ng sama ng loob ang Papa mo. You need to say yes. Please Cloud, nakikiusap ako sayo anak." napalunok ako.
Fuck! I need to say yes! Ayokong bigyan ng sama ng loob si Papa! And fuck! I'm getting married! Fucking married! Goodness gracious! Potakte! Matatali na ako! Paano na ang mga bagay na gusto kong gawin? Paano na siya? Nangako akong hihintayin ko siya! Your so silly Cloud, may iba na pala ang hinihintay mo. I just need to accept it, I'm getting married.
