Aşağıdan güzel kokular geliyordu. Annemin nefis cupcakelerinin kokusuydu bu. Bu kokuya asla dayanamazdım. Hemen aşağı fırladım. Herkes benden önce yerini almıştı bile. En son benim haberim olmuş. Bu üzücü. Babam ve ikizler merak ve heyecan içinde annemi bekliyordu. Çok gülünçler. Gerçekten acıktıkları belliydi. Sonunda annem o nefis cupcakelerini getirdi. Oturduğum yer tam pencerenin karşısıydı. Nehire bakıyordu. Nehirin önündeki büyük ağaçta tuhaf şeyler olduğunu farkettim. Ya da bana öyle geliyordu. Ağaçta sallanan birşey vardı. Insan gibi. Gözleri parlıyordu. Kendi kendime saçmaladığımı düşündüm. Yinede kontrol etmek için ayağa kalktım ve pencereye yaklaştım. Işık ben yaklaştıkça büyüyordu. Pencereyi açtım. Ve ışık birden kayboldu. Hayal mi görüyorum diye düşündüm ama hayal değildi. Tekrar yerime oturdum. Tam cupcakemi yiyecektim ki tekrar o ışığı gördüm. Ayağa kalkınca yine yok oldu. Annem ve babam ne olduğunu sordu. Söylesem deli muamelesi görürüm diye korkuyorum. Söylemesem çok korkuyorum. En sonunda yemediğim halde anneme cupcakeler için teşekkür edip, annem ve babamın garip bakışları eşliğinde odama çıktım.
