ÇOCUKLUK AŞKIM ( BERDEL ) TAMAMLANDI

HAMİLEMİYİM ACABA

Miran'dan

Ahmet'in ölümünden 1 ay geçmişti. Günler birbirini hızlıca kovaladı ve artık Selim eskisine göre üzülmüyordu. Şimdi evden çıkmış yurda gidiyordum. Selim'i ara ara görmeye gidiyordum. 15 dakika sonunda yurda geldim. Kapıda Reyhan hanım vardı.

Reyhan hanım : Merhaba Miran bey. Hoşgeldiniz buyrun lütfen.

Ben ; Merhaba Reyhan hanım. Hoşbuldum. Selim nerde?

Reyhan hanım : Şuan odasında.

Ben : Tamam.

Diyip Selim'in odasına girdim. Yanında Mete ile arabalarla oynuyordu. Beni görünce koşarak geldi ve sarıldık. Mete bize uzun uzun baktı ona da gel işareti yaptım oda geldi ve üçümüz sarıldık.

Selim - Mete : Hoşgeldin Miran abi.

Ben : Hoşbuldum çocuklar. Nasılsınız bakalım?

Selim : İyiyiz Miran abi. Sen nasılsın?

Ben : Bende iyiyim. Napiyorsunuz?

Mete : Selim ile oyun oynuyorduk Miran abi.

Ben : Hmm. Bir fikrim var parka gidelim mi?

Selim : Olur Miran abi. Şey acaba gidicez mi annem ile babamın yanına?

Benim söz verdiğimi hatırlıyordu. Başımı salladım ve ayağa kalktım.

Ben : Hadi bakalım hazırlanın.

Dediğimde ikiside hızlıca hazırlandı ve yedek kıyafetlerinide aldık. Çantaya kıyafetleri ve suları da koyduktan sonra dışarı çıktık. Bahçeye çıkınca yanımıza Reyhan hanım geldi.

Reyhan hanım : Yakışıklılar böyle nereye bakalım?

Selim : Miran abi bizi parka götürecek  Reyhan abla.

Reyhan hanım : Hmm ne güzel. Öyle mi Miran bey?

Ben : Evet ama sizden bir ricam olacak Reyhan hanım.

Reyhan hanım : Tabi buyrun lütfen.

Ben : Bugün bu iki yakışıklı ile kalmak ıstiyorum 2 gün benimle kalabilirler mi acaba?

Biraz düşündü ve çocuklara baktı. Çocuklarda istekli durunca başını salladı.

Reyhan hanım : Ama sadece 2 gün tamam mı çocuklar?

Selim - Mete : Tamam Reyhan abla.

Ben : Hadi bakalım arabaya binin o zaman.

Diyip arka kapıyı açtım ve çocuklar bindi. Bende arabaya binip telefonu  elime aldım ve Nur'u aradım. Beraber gidecektik 1 ay önceki söz şimdi gerçekleşecekti. Ben çocukların ve Nur'un mutlu olmasini çok istiyorum.

Nur'dan

Sabah yine camdan gelen güneş ışığı ile değil bu sefer Sude'nin bebek gülme sesi ile uyandım maalesef. Bu aralar Savaş ile araları daha iyiydi ve mutlu olduğu için küçük oyunlar ile uyandırıyordu.

Ben : Sude artık yeter ama yaaa. Git abin ve yengen ile uğraş benimle uğraşma. Bıktım artık senin şu açtığın garip sesler yüzünden.

Sude : Ama abla kalk sende. Saat kaç oldu haberin var mı senin. Kahvaltını yap sonra hazırlanacaksın.

Ben : Neden hazırlanacakmışım acaba?

Sude : Unuttun mu abla. Sen, eniştem, Selim ve Mete beraber parka gideceksiniz yaa.

Unutmuştum ben onu yaa.

Ben : Tamam sana zahmet yatağımı topla bende bir duşa giriyim tamam mı ablasının gülü.