MÜLTİDE : KAYRA ILGAZ
MERHABA ARKADAŞLAR. KITABIMA GÖSTERDİĞİNİZ ILGI VE ALAKADAN DOLAYI HEPINIZE TEK TEK TEŞEKKÜR EDERİM. UMARIM BU BÖLÜMÜ SEVEREK OKURSUNUZ.
DAHA ÖNCE DE SOYLEMISTIM ZATEN ILK KITABIM BIR HATAM OLDUYSA AFFOLA🤗🌷
Ve o tanıdık gelen ses ile :
"Bu kadar çabuk mu ?"
Ne demek oluyordu bu, ve ne haklı kolumu tutardı.
Arkamı döndüm ve tam ağzımı açacakken, karşımda siyah takımlı bir kaç adamın olduğunu gördüm ve hemen hızlı adımlarala geri geri gitmeye başladım.
Tam o sırada bi adam arkadan beni tutup, ağzımı tadı iğrenç olan bir mendille kapamaya çalıştı.
Ne kadar dirensemde kollarından çıkmaya beceremedim.
Ve irademi yavaş yavaş kaybedip gözlerimi mecburen yumdum.
BIRKAÇ SAAT SONRA "BIR DEPO"
"Ah ! Annecim ne halde olduğumu görsen, çok üzülürdün veya beni bu geç saatlerde evde olmadığımı görsen.... Biliyor musun ? iyi ki bu lanet olasi dünyada değilsin. Çünki seni uzgunken görmek şuan yaşadığım durumdan daha kötü olur du."
Gözlerimi açtığımda bir depo da olmalıydım. Çünki kırık dökük birkaç mobilya vardı. Ağzım bantliydi, ellerim ve ayaklarim oturduğum sandalyeye bağlanmıştı.
Ahh ! Aklımda bir sürü soru vardı. Neden niye bunlar beni buraya getirdi ? Kimdi onlar ? En önemlisi de o adamın sesini bir yerden duymuştum evet gerçekten hatırlıyorum ama kimdi bu gizemli adam ?
Yardımda isteyemiyordum. Off ! Ne yapıcam ben ? Yaa ben biraz daha kendime bu soruları sorarsam büyük ihtimal deliricem.
Yaa anladım beni kaçırdılarda ne yapıcaklar, ne isteyecekler ???
Neyse bu kadar soru yeter bence. Hadi Kayra sen akıllı bir kızsın burdan nasıl kaçacağını bi halle düşünürsün sen.
Işte böyle biraz kendime moral vermeliyim bu durumda o kadarr...
Birden kocaman paslanmış kapı büyük bir gıcırtı ile açıldı. Valla şahsen neye uğradığımı şaşırdım.
Uzun boylu, siyah saçlı kirli sakallı bir adam bana yaklaşıp :
"Şimdi ağzını açıcam ama bağırmayacaksın" alaylı bir gulusten sonra "Zaten kimse duymazda yine de uyarıyım" dedi.
Kafamı yavaşça salladım. Acaba bağırmalı mıydım ? Diye düşündüm ama onların karsısında korkak gibi görünmek istemediğim için bağırmaktan vazgeçtim.
Ismini bilmediğim adam ,büyük bir sinirle ağzımdaki bantı "oh canıma deysin" diye bakip çıkartı.
Çıkartığı an ağzımdan ufak bir tiz çığlık çıktı. Bu gerçekten canımı çok acıttı. Ve ona dönüp :
" Hayvan herif ! Çıkarırsan doğru düzgün çıkar şunu. Ben bir kızım bee birazcik centilmen olun. Ahh bende aptalım centilmen olun diyorum siz kim centilmen olmak kim ?"
Ohh ! vee bi güzel ağzına.... Yemin ediyorum iyi yaptım. Bana aval aval bakıp :
" Dua et patronun işi var senle yoksa... Çoktan elimdeydin"
Bi dakka bi dakka işi mi ne demek oluyor bu. Kim bu adam bee
" Bana bak ben patronunu falan tanımam. Git çağır patronunu gelsin yanıma konuşalım. Böyle korkak gibi korumalarının atlasına saklanmasın. Hem sen kim oluyorsunda beni eline alacaksın. Kimsin oğlum sen yaa ?"
Diye içimden geleni söyledim. Dobra bir tiptim küçüklüğümden beri. Böyle yetişmiştim işte. Namusunu koru. Karşındaki hangi cins olursa olsun hakkını yedirme. Başkasınında hakkını yedirme. Böyle büyüdüm ben. Ve böyle büyütüldüğüm için de mutluyum.
Ama bu sozler biraz ağır mı olmuştu ? Yoksa bana mı böyle geliyordu.
Adam tam bana bir tokat atacakken. Tekrar o tanıdık gelen ses kükrer gibi :
"Durr ! Ne yapıyorsun oğlum sen. Insan misafire böyle mi davranır." Hem ikaz etti hem alay etti.
Bedeni tamamen görünmeyen adam. Buyuk ihtimal onu görmemi istemiyordu. Neden acaba polise giderim diye mi ? Gerçekten
bunların derdi ne yaa beni deli etmek mi ? Misafir derken tekrar mı buraya gelicem. Aklimdaki sorulara son verip. Ona soru sormaya başladım.
" Bakın her kimseniz tanımıyorum sizi. Kimsiniz siz , neden beni buraya getirdiniz. Ne istiyorsun benden. Söyle, söylesene bee adam." Diye bağırdım ona. O ise sadece bana bakıp güldü.
Birkaç dakika sonra bana bakıp :
"Demek cevap istiyorsun. Peki o zaman anneni - biraz durup - , o biricik anneni öldüreni öğrenmek istiyor musun ?" Diye sordu.
Ben ise hiç düşünmeden :
"Evet, hem de her şeyden çok yeter ki bana kim olduğunu söyle."
"Bak kızım bu tehlikeli bir iş, anneni en iyi tanıyanlardan biriyim." Derin bir nefes alıp." Sana yardım edicem amaa bunun karşılığını da alıcağım."
" Karşılık mı ? Ne istiyorsun benden." Aklıma kötü şeyler gelmeye başladı.
"Hem sana nasıl güveniceğim ? Daha kim olduğunu bile bilmiyorum. " diye sordum.
"Bak kızım elbet bir gün her şeyi ögreniceksin. O yüzden bugünlük bu kadar soruda aksiyonlukta yeter. "dedi.
"Ne diyosun sen bee , hem kaçır sonra bügünlük bu kadar yeter. Kimsin oğlum sen yaa ne hakla böyle yaparsın."
Yanıma yaklaşıp elini saçıma koydu ve
" Aynı annene benziyorsun. Tıpkı onun gibi burnu havada." Güldü ve "Şşş sakin ol sana zarar vermiyeceğiz. Şimdi evine git yat. Hem kardeşinde bekliyor. Yarın söz tekrar konuşacağız."
Ne cürretle böyle yapabiliyordu. Tam konuşacakken elini ağzıma götürüp
"Aaa biz az önce ne konuştuk acaba." Dedi. Daha sonra "Davut Küçük Hanımı evine bırak " dedikten sonra , Affaladım ve ona baktım.
Ellerimi, ayaklarımı çözdükten sonra dışarı çıkartıllar. Arabaya binmeden önce daha adını bilmediğim Bay Gizemli Adam bana bakip :
"Her şey daha yeni başlıyor Küçük Hanım." Dedi.....
BIR BÖLÜMÜNDE SONUNA GELDİK. UMARIM BEGENMIŞSINIZDIR. GERDEKTEN ÇOK DÜŞÜNDÜM BU BÖLÜMÜ YAZMAK IÇIN VE YAZDIM. DESTEGINI ESIRGEMEYEN OKUYUCULARA BURDAN SELAM OLSUN 🤗👋
ŞİMDİ OKUDUĞUN
YÂR OLUR MUSUN ? BANA
Teen Fiction"Hayat, niye bu kadar acımasızdı. Niye bu kadar adil değildi." Umudun halen var olduğuna inanan Kayra, hayatın onu nasıl karşılayacağını bilemeyen Mert. Ve iki insanın hayatını birleştiren bir kelebek. Bu hikaye umarım sizin kalplerinizi birazcık o...
