Chapter 10

45 0 0
                                    

Chapter 10

Joyce’s POV

Inilayo ni CJ ang mukha niya.

“One point.” He whispered and grinned at me.

“Ano?” bigla namang bumalik ang ulirat ko.

CJ did kiss me!

Bigla kong naramdaman ang galit sa ginawa niya. Pero bakit di ko man lang siya nakuhang itulak?

“Hoy, manyakis ka!!” sigaw ko sa kanya na umaatras na mula sa harapan ko.

“Habulin mo ako. Or gusto mo rin bang gumanti sakin? Gantihan mo nalang uli ng kiss, Joyce.” Then he smiled.

“Nabuang na ka! Halika rito, unggoy ka.” Tumakbo na siya palayo kaya kinuha ko ang sandal ko para ihagis sa kanya pero nasalo niya lang ‘to at inihagos ko muli ang isa ko pang sandal sa kanya pero nasalo niya uli kaya wala akong choice kundi habulin siya.

Naghabulan kami sa ulan hanggang hapon.

“Joyce, inumin mo na tong gamut ha. Ihahatid ko lang tong mga plato tapos magpahinga kana.” Bilin ni ate sa akin.

Unfortunately, fever attacked me after that day.

“Sige ate, salamat.”

Kinabukasan…

“Joyce, may bisita ka. Papasukin ko na ha.” Sabi ni ate sakin habang ako naman ay nakatago sa ilalim ng kumot habang nakahiga pa rin.

Natatakot ako baka nagka-kissing disease na ako. Huhuhu. Ang bata ko pa para sa ganyang disease.

Unggoy pa naman ang humalik sakin.

Bakit niya naman yun nagawa? Arrrghh!! Naiinis pa din ako.

Di man lang niya  naisipang gumawa ng note para dun.

Di ba niya alam na busilak pa to ang labi ko, di pa kaya to nakatikim ng isag kiss.

Tapos siya ang dali lang para gawin niya yun. Kakainis.

“Joyce? Kamusta ka na?” narinig kong may nagsalita, at para yata akong kinabahan at naiinitan na nilalamig.

Bakit na naman siya nandito? Baka ano namang pahamak ang dala nito.

“Anong ginagawa mo rito?” tanong ko habang nasa ilalim pa rin ng kumot.

“Binibisita ka, palagay ko kasi nagkasakit ka. Kaya pinuntahan na kita para malaman kung totoo nga ang kutob ko. Well, unfortunately totoo nga.”

“Ok na ako. Umuwi ka na.”

“Uwi agad? Aalagaan muna kita. I’m the one who caused you this.” Sabi niya.

Alam ba niya na may kissing disease siya?

Bakit di siya nagkasakit?

“Alagaan? Di ko na kailangan yan.” Hinarap ko siya at inayos ang pagkaupo sa kama ko. Habang siya naman ay naka-upo sa silya ng nakatapat sa akin.

Naabot mo na ang dulo ng mga na-publish na parte.

⏰ Huling update: Oct 07, 2014 ⏰

Idagdag ang kuwentong ito sa iyong Library para ma-notify tungkol sa mga bagong parte!

Meet Mr. StrangerTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon