Tercih Meselesi

TM - 26

TM - 26

Alışveriş merkezindeki kafede adeta trans halinde oturup kaldım.

İdil'e "Sen delirdin mi?" diye bağırmak isteyip yapamadım. Selen'in boğazına yapışıp "O benim. Uzak dur!" demek istedim ama buna hakkım yoktu.

Öylece kitlendim.

İdil : Tutku? Bir şey demedin canım.

Ciddi olamazsın İdil!

Hışımla ayağa kalkıp kafeden çıktım. İdil ve Selen'in şaşkın bakışlarını hissetmek için kafamı çevirip bakmama gerek bile yoktu. Hızlıca oradan uzaklaşayım derken birine çarptım.

Ah!

Ben de ne zamandır rezil olmuyorum diyordum. Bak bu iyi geldi.

Kafamı kaldırıp baktığımda çarptığım kişinin Yankı olduğunu gördüm.

Sevinsem mi üzülsem mi?

Sevinebilirim çünkü Yankı alıştı artık bu rezil hallerime garipsemez, üzülebilirim çünkü Yankı alıştı artık bu rezil hallerime garipsemez. Yani her halukârda sebep aynı.

Yankı'nın önünde o kadar rezil oldum ki... Bu alanda bir rekor varsa kesin ben kırmışımdır.

Yankı : İyi misin Tutku?

Uzattığı eli tutup ayağa kalktım.

"İyiyim iyiyim. Ne yapıyorsun burda?"

Sorduğum an pişman oldum.

Alışveriş merkezinde ne yapılır? Alışverişe gelmiştir çocuk.

Yankı : Selen aradı. Şuradaki kafede oturuyorlarmış. İdil falan da varmış sanırım.

Uff! Olmaz, gidemezsin oraya.

Yankı : Sen?

"Ben de onların yanındaydım. Eve gidiyorum şimdi. Bu arada sen bana bir şey söylemeyecek miydin?"

"Söyleyeceğim... Ama şuan uygun bir zaman değil sanki. Sen iyi misin? Eve gidebilecek misin?"

"Giderim, sorun yok."

Aslında ayağımı burktum sen bırak derdim de onu bir kere yapıp yakalandım zaten.

"İstersen ben bırakabilirim motorla."

Aslında mükemmel olur.

"Selen beklemesin şimdi..."

Şöyle bir baktı yüzüme ardından alışveriş merkezinin çıkışına doğru ilerlemeye başladı.

Yankı : Hadi gidelim.

Biraz hızlanıp ona yetiştim.

"Çünkü deyip kalmıştın Yankı. Konuşmanın devamını merak ediyorum."

"Bilmiyorum. Ne diyecektim emin değilim."

Hadi canım. Gayet emin duruyordun halbuki.

"Belki bizim eve vardığımızda emin olursun. Yol boyunca bi düşün istersen."

Bir şey demek üzere ağzını açtı. İtiraz etmesine fırsat tanımadan motorsiklete atladım. Bana şöyle bir baktıktan sonra vazgeçip önümdeki yerini aldı.

Eve vardığımızda kapıyı Nurgül değil de annem açtı.

"Tutku, Yankı! Erken geldiniz."

"Ben sıkıldım. Yankı da oradaydı beni bırakmayı teklif etti ve... Bir şeyler mi dönüyor?"

"Babanla tanışma yıldönümümüz bugün. Sabah bana bir sürprizi olduğunu o yüzden evde kalmamı istediğini söyledi. Ben de onu bekliyorum işte."